Ο καθ' ένας έχει αυτό που του αξίζει!

Λιγοστοί (ακόμα) τυχεροί εργαζόμενοι παλεύουν να κρατήσουν τη δουλειά τους…
Το πολιτικό κατεστημένο Της Χώρας αλωνίζει...
Δεξιοί ψηφοφόροι απογοητευμένοι ψάχνουν τη τιμωρία τους ανάμεσα στο αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού και στη μυρουδιά της καμένης σάρκας του Διστόμου… (κι αν ενοχλεί η μυρουδιά, υπάρχει και το γκέτο του Κολωνακίου… εκεί που δεν μυρίζει τίποτα… εκτός από φτηνό πατσουλί…)... 
Κεντρώοι ψηφοφόροι άστεγοι για χρόνια περιφέρουν το σαρκίο τους ανάμεσα στην εθνικοφροσύνη του παρελθόντος (μπαμπά) και στη σοσιαλιστική ξευτίλα της παρούσας κονόμας…(μαμάς) με τις πόρτες του παρελθόντος πάντα ανοιχτές σε imitation αγωνιστές...
Σοσιαλιστές ψηφοφόροι ταπεινωμένοι κρύβουν τη ντροπή τους κάτω από μια κουκούλα απροσδιορίστου χρώματος και στοιβάζονται με παλάμες 
ανοιχτές έξω από δεξιά και σοσιαλιστικά γραφεία για μια έσχατη βοήθεια… η και μίζα… 
Αριστεροί ψηφοφόροι έκπληκτοι και ευνουχισμένοι...
Πολιτικά «ρετάλια» συνθέτουν πίνακες ζωγραφικής καμένης γης...
Πολιτικά σκουπίδια παραμένουν στους κάδους των υπουργείων τους … 
Μερικοί ψυχορραγούντες ασφαλισμένοι του "συστήματος υγείας" επαιτούν τα διπλοπληρωμένα φάρμακα τους…
Ελάχιστοι (ακόμα) συνταξιούχοι επαιτούν τη δεδουλευμένη σύνταξη τους…
Κι ενώ ακόμα τα λάβαρα Της Χώρας στέκουν μεσίστια και κουρελιασμένα… 
Οι πολιτικοί «επαναστάτες» ψάχνουν νέα μανιφέστα… η και μεταγραφή… 
Μάνες πετάνε στις εκτρώσεις τα παιδιά τους... 
«σωτήρες» ξεπηδούν απ’ τις οθόνες…
Skinhead σφυριά παρελαύνουν ως τιμωροί σερίφηδες σπαγγέτι western... 
"αναρριχητές" της πολιτικής εκδράμουν με σακίδια στα κανάλια...
Και μια σκόνη πάνω από τη πόλη, που δημιούργησε το ποδοβολητό μιας αγέλης υποψηφίων θυμίζοντας την εσωτερική μετανάστευση των Γκνού στις πεδιάδες της Αφρικής προς αναζήτηση τροφής...
Και Φυσικά οι Εφιάλτες...
Ενός κακού χρόνιου ονείρου (μας)… σε ροζ συννεφάκια…
Με "φρέσκα" ονόματα (επαναλαμβανόμενα) και φάτσες (πασίγνωστες)…
Με "φρέσκες" (αναπαλαιωμένες) ιδέες…
Με "φρέσκα" ήθη (και γιατί όχι έθιμα)… 
Και μια Πατρίδα να ψυχορραγεί…

Πάμε σαν άλλοτε… και καλή τύχη…
Ο καθ' ένας έχει αυτό που του αξίζει!

Χάρης Καφετζόπουλος