Ως και η Χούντα έκανε πίσω στις απεργίες πείνας του Παναγούλη...

Της Μαρίας Φράγκου



-Πες μου γιατί δεν τρως;
-Γιατί θέλω ένα ημερολόγιο. Ενα ρολόι και ένα ημερολόγιο. Και να μου μιλάνε!
-Πολύ λίγα. Αλλο;
-Θέλω να μου βγάλουν τις χειροπέδες
-Πάλι είναι λίγα, άλλο;
-Θέλω να μου δώσουν ένα κρεβάτι.
-Ακόμη είναι λίγα, άλλο;
-Ενα αποχωρητήριο της προκοπής
-Αλλο;
-Τις εφημερίδες, μερικά βιβλία. Χαρτί και μολύβι.
-Κάτι γίνεται τώρα. Οταν ζητάς μόνο ένα πράγμα δεν σου το δίνουν ποτέ. Οταν ζητάς πολλά, σου δίνουν ένα.

(Συνομιλία του Αλέκου Παναγούλη με τον στρατιωτικό γιατρό κατά τη διάρκεια της δεύτερης απεργίας πείνας που έκανε στις φυλακές Μπογιατίου – Από το βιβλίο: Ενας Αντρας της Οριάνα Φαλάτσι)

Τελικά το μόνο πράγμα που πήρε ως αντάλλαγμα για να σταματήσει την απεργία πείνας ήταν ένα κρεβάτι...

Η Χούντα βασάνιζε απάνθρωπα και στερούσε από τον Παναγούλη ακόμα και τα στοιχειώδη (ένα κρεβάτι, μια κουβέρτα, μια τουαλέτα) όχι γιατί ο Παναγούλης είχε αποπειραθεί να σκοτώσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, αλλά επειδή από την ώρα που τον συνέλαβαν δεν είχε λυγίσει ούτε για μια στιγμή: δεν πρόδωσε κανέναν σύντροφό του, στη δίκη του ήταν αγέρωχος, αρνήθηκε τη χάρη του Παπαδόπουλου. Ο Παναγούλης δεν τιμωρούταν πια για την πράξη του, άλλα για τη στάση του απέναντι στο καθεστώς, όπως κάθε φυλακισμένος που ακόμα και μέσα από το κελί του συνεχίζει να αντιστέκεται στο κάθε σύστημα.

Μετά την απόπειρα

Παρόλα αυτά η Χούντα δεν ήθελε να τον εξοντώσει καθαρά με δική της ευθύνη... Οπως έγραφε η μητέρα του, Αθηνά, σε επιστολή της προς τον:Read More Here