Beach bar παντού, αυτή η μάστιγα...

Ο Μάιος έχει μπει για τα καλά, το καλοκαίρι είναι πια προ των πυλών, η ζέστη έχει ήδη ξεκινήσει να μας χτυπάει την πόρτα. Σύντομα όλοι μας θα καταφύγουμε στις βουτιές για να μπορούμε έστω και λιγάκι να δροσιζόμαστε. Σε όποια παράλια όμως και να καταλήξουμε είτε είναι εντός, εκτός και επί τα αυτά της πόλης, απόμερη ή πολυσύχναστη ακόμη και ιδιωτική, ένα είναι το πλέον σίγουρο. Eκτός από τη θάλασσα, μπροστά μας θα αντικρίσουμε κι από ένα beach bar.

Τι κι αν εκεί που βρίσκεσαι έχει λουόμενους εσένα, άλλους δύο κι έναν κούκο, το εκάστοτε beach bar θα δηλώσει το βροντερό παρόν του, κάνοντάς σε κάποιες στιγμές να αναρωτιέσαιαν ήταν και αυτό κομμάτι του φυσικού περιβάλλοντος μαζί με την άμμο και τα βράχια.

Θα καταλάβεις την ύπαρξή του πολύ πριν δεις νερό στον ορίζοντα αφού θα φροντίσει να παίζει στη διαπασών κάθε καινούργιο ευκολόπεπτο χιτάκι που έχει βγει στην αγορά ενόψει καλοκαιριού με ευφάνταστους στίχους, που οπωσδήποτε περιέχουν τη λέξη μπικίνι, μαύρισμα και ήλιος. Το ρεπερτόριο βέβαια θα έρθει να δέσει και με τα γνωστά ξένα dance κομμάτια, ενώ ανά περιόδους μπορεί να κάνει και καμία αρπαχτή ο σταρ της σεζόν. Δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο αν εσύ θα πας δέκα η ώρα το πρωί γιατί μετά παθαίνεις ηλίαση ή έξι το απόγευμα μόλις σχολάσεις ίσα ίσα για να δροσιστείς, η μουσική θα είναι εκεί με τα ίδια ντεσιμπέλ όπως και η απογείωση αεροπλάνου και η σειρά των τραγουδιών σε λούπα.

Το όλο σκηνικό δε θα καλυτερεύσει αν πάρεις την απόφαση να κατευθυνθείς προς αυτό για να πάρεις κάτι να φας ή να ξεδιψάσεις. Το πιο πιθανό είναι να περιμένεις ούρα παρόμοια με την εφορία. Ως γνωστόν η παραλία είναι ένα από τα κατεξοχήν σημεία καμακώματος και το beach bar λειτουργεί σαν το αρχηγείο. Άλλωστε η ετήσια συνδρομή στο γυμναστήριο και το μαγιό που ήταν κάπως τσιμπημένη η τιμούλα του, πρέπει κάπως να βγάλουν τα λεφτά τους.

Δεξιά κι αριστερά σου θα υπάρχουν πάντα αυτοί που θα χορεύουν στο τσακίρ κέφι υπό τους ήχους της γνωστής πια μουσικής, ζώντας ή θέλοντας να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι δεν είναι σε μια παραλία που ο περισσότερος κόσμος της είναι ζευγάρια, παιδιά και ηλικιωμένοι αλλά στην Ψαρού στη Μύκονο. Η αγανάκτηση βέβαια θα φτάσει στο απόγειό της, όταν αφού έρθει η σειρά σου και παραγγείλεις ένα καφέ και ένα τοστ, ο λογαριασμός που θα πρέπει να πληρώσεις θα πλησιάζει το δεκάευρω. Λες και χτυπήσανε τον καφέ με νερό απ’ την πηγή της αθανασίας και το ζαμπόν που βάλανε στο σάντουιτς ήταν η ξαδέλφη της «πέππας το γουρουνάκι». Μην αναφερθώ καν στις τιμές σε ξαπλώστρες, που σε πολλές περιπτώσεις κάνουν για τα νησιά Φίτζι και όχι για τη Βούλα και τη Βουλιαγμένη .

Εν μέρει μπορώ να καταλάβω ότι για την Ελλάδα ο τουρισμός και γενικότερα το καλοκαίρι είναι ένας μεγάλος τομέας εισδοχής κερδών για τον κλάδο της οικονομίας, αλλά όλα τα πράγματα έχουν και τα όριά τους, μην πας να βγάλεις και από τη μύγα ξύγκι. Φτιάξε την επιχείρησή σου, αλλά άσε και στον άλλον που δε γουστάρει αυτό το νταβαντούρι την επιλογή να πάει κάπου που θα έχει την ησυχία του, μη γεμίζεις κάθε τετραγωνικό ακτής με το μαγαζί σου.

Άλλωστε η διάθεση του ανθρώπου είναι τόσο ευμετάβλητη όπως και ο καιρός, Τη μια μέρα μπορεί να θέλει να λιώσει στο beach bar σου και την άλλη να μη βλέπει τίποτα στον ορίζοντά του παρά μόνο τη θάλασσα. Σεβάσου την απόφασή του και στην τελική θα δεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Μαρία Τριγώνη   http://www.mindthetrap.gr