24 Νοεμβρίου 2016

Η ΕΞΑΓΟΡΑ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΙΓΑΙΟΠΕΛΑΓΙΤΙΚΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ.!!!



Σε ένα μικρό νησί,   ένα χωριό , όλα είναι μόνιμα στο φως.  
Ο ανασφάλιστος Αλβανός μετανάστης ξέρει τον εργοδότη του.
Τα ρέματα που  βαφτίζονται δρόμοι είναι γνωστά.
Οι επιτυχημένοι νονοί της νύχτας και της ημέρας είναι  επώνυμοι.
Οι οικοδομές χωρίς άδεια είναι γνωστές και στα κατσίκια.
Τα παράνομα βήματα του Δημάρχου τα ξέρει ακόμα και ο τρελός του χωριού.
Τα γαμήλια δώρα συναλλαγής εχόντων και εξουσίας προβάλλουν ξεδιάντροπα στο φως της ημέρας.
Όλοι ξέρουν από πού ανατέλλει και πού δύει ο ήλιος στο  μικρό νησί. Ένα μικρό μέρος  είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας.
Εδώ βλέπεις  καθαρά ποιος διαφθείρει και ποιος διαφθείρεται, πώς αναπαράγεται η διαφθορά στην  ελληνική κοινωνία.
Εδώ βλέπεις καθαρά χωρίς φίλτρα τους  ανθρώπους και  τους μηχανισμούς διαχείρισης της εξουσίας  που οδήγησαν  την Ελλάδα στην παρακμή και τη χρεοκοπία…
Το κείμενο που ακολουθεί ακτινογραφεί τις δομές εξουσίας που νέμονται και καταπατούν την τουριστική Ελλάδα, χωρίς χωροταξικά, περιβαλλοντικά ή πολιτιστικά κριτήρια και ηθικές αναστολές. Σκιαγραφεί την εξαγορά των κατοίκων και την παράδοση, άνευ όρων, ενός νησιού στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία και πιστεύω ότι θα κάνει όλους τους  κατοίκους αυτής της χώρας  που αγαπούν την πατρίδα τους να ντρέπονται που κατοικούν  σε αυτόν τον τόπο αλλά ίσως τους κάνει και πιο σοφούς.
Το κείμενο περιγράφει  πώς  κακοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται  και πωλούνται οι αιγιαλοί και παραλίες του Αιγαίου, πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί της διαφθοράς στους διαδρόμους των δημοσίων υπηρεσιών, πώς χορηγούνται  παράνομες οικοδομικές άδειες και εγκρίσεις αρχιτεκτονικών μελετών, πώς νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα που έχουν κατασκευαστεί μετά το 2011,  πώς οι εκλεγμένοι μας νομοθετούν χέρι χέρι με επιχειρηματικά ιδιωτικά  συμφέροντα εκποιώντας κοινόχρηστους χώρους, πώς καταστρέφονται και παραδίδονται στην κερδοσκοπία τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους του Αιγαίου και  πώς καταργείται κάθε έννοια προσπάθειας χωροταξικού σχεδιασμού και προστασίας του περιβάλλοντος σε αυτή τη χώρα.
Η απροκάλυπτη συγκάλυψη των αυθαιρεσιών  και η σιωπή των αμνών όλων των εμπλεκόμενων φορέων και πολιτικών, στην υπόθεση της καταστροφής των παραλιών και του περιβάλλοντος , ξεπερνάει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας  κακοδιοίκησης    πολιτείας και είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο προς διερεύνηση με πολλούς αποδέκτες στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες.

Άφατη μελαγχολία με πλημμυρίζει κι άφατος πόνος, όταν κοιτάζω τις φωτογραφίες της Ίου που τραβήξαμε 40 χρόνια πριν. Σκέφτομαι αυτούς τους ελάχιστους κατοίκους -φτάνουν δε φτάνουν τις 2000 ψυχές- που δεν ένιωσαν την ανάγκη να δημιουργήσουν μιαν αληθινή, μια ουσιαστική κοινωνία ανθρώπων ώστε να συνεργαστούν και να οργανώσουν ένα συνεταιρισμό για να διαχειριστούν από κοινού το μέλλον το δικό τους αλλά και της μικρής στεριανής λουρίδας γης που κατοικούν, κι έτσι να χαρούν στη λογική ενός ήπιου αειφορικού τουρισμού τα οφέλη που τους προσφέρουν άνθρωποι που έρχονται από τα πέρατα του κόσμου με την επιθυμία να βιώσουν, έστω και για λίγο, τη μοναδικότητα ενός αιγαιοπελαγίτικου νησιού, που οφείλουν να το παραδώσουν στις επόμενες γενιές έτσι όπως οι ίδιοι το κληρονόμησαν και να μην ξεπουλήσουν τον τόπο τους που «δεν τους ανήκει» στον πρώτο υπερφίαλο εγωκεντρικό παπάρα…
Τέος Ρόμβος 2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου