9 Aχαστοι τρόποι για να εκλεγείς δημοτικός σύμβουλος στην Μυκονο...

Λίγο πριν την ημέρα των εκλογών, δίνουμε τα απαραίτητα tips στους 240 Μυκονιατες υποψήφιους.

Το φαινόμενο των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων που ξεπετάγονται σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό της Ελλάδας, έκανε (προφανώς) την εμφάνισή του και σε αυτές τις εκλογές. Από τον Λάμπρο τον φούρναρη που έχει το φούρνο στη γωνία, μέχρι τον Γιώργο τον μαθηματικό που κάνει ιδιαίτερα στον γιο του γείτονα. Από τον πιο απλό, μέχρι τον πιο διάσημο, όλοι τους θέλουν να εκλεγούν δημοτικοί σύμβουλοι και να αλλάξουν (;) τον Δήμο στον οποίο κατοικούν.

Εχμ, ναι. Όταν είσαι, όμως, υποψήφιος και έχεις τέτοιο ανταγωνισμό απέναντί σου, κάτι πρέπει να κάνεις για να πείσεις τον κόσμο να σου δώσει τον πολύτιμο σταυρό του. Κάπως πρέπει να σε μάθουν, αν δεν σε

προεκλογική περίοδος, μπορεί να φτάνει προς το φινάλε της, αλλά υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος για όσους είναι διατεθειμένοι να τον αξιοποιήσουν σωστά. Έτσι, συγκεντρώσαμε μερικά tips που μας έμαθαν κάποιοι έξυπνοι υποψήφιοι όλες αυτές τις ημέρες, προσθέσαμε και μερικά δικά μας και ετοιμάσαμε τη λίστα την οποία πρέπει να μελετήσουν όλοι οι wannabe δημοτικοί σύμβουλοι του μέλλοντος.

Ποτέ δεν είναι αργά. Μπορείς, μπορείς κι εσύ να εκλεγείς.   

Μίλα χωρίς να σε καταλαβαίνουν

Πρώτο και κυριότερο όταν κάνεις μια προεκλογική εκστρατεία για τη θέση του δημοτικού συμβούλου είναι να λες πολλά, χωρίς ουσιαστικά να λες τίποτα. Θέλει ταλέντο, το ξέρω, δεν είναι τόσο απλό, όσο ακούγεται. Πολλοί είναι αυτοί που το “έχασαν” στην προσπάθεια. Σοφότερο παράδειγμα μιας τέτοιας πρακτικής, η οποία θα πρέπει να διδάσκεται σε κάποια σχολή υποψήφιων δημοτικών συμβούλων είναι η γνωστή συνέντευξη που είχε δώσει ο άλλοτε παράγοντας του Εδεσσαϊκού, Θωμάς Μάτσιος. Αυτό μόνο, τίποτε άλλο.

Το λογοπαίγνιο μετράει

Η ατάκα με την οποία θα κατέβει ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις εκλογές είναι το 50% της εκστρατείας του. Οι πολυπαιγμένες, κλισέ ατάκες ανήκουν πια στο παρελθόν. Χρειαζόμαστε κάτι εύστοχο, να το αντιλαμβάνονται όλοι, να λέει πολλά, αλλά παράλληλα να μη λέει και τίποτα και να έχει χιούμορ, ώστε να γίνει viral. Κάτι ήξεραν όλοι αυτοί οι καλτ υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι που έγιναν φίρμες το τελευταίο διάστημα.

Ανέβασε video στο Instagram ακούγοντας κάποιο hit της εποχής

Τι λέγαμε πριν για τη νεολαία; Καλώς ή κακώς, για να τους κερδίσεις πρέπει πρώτα να “θυσιαστείς”. “Πουλάει” ο Sin Boy; Βγάλε ένα video στο γραφείο σου ακούγοντας από πίσω το γνωστό hit ‘MAMA’, ενώ παράλληλα κάνε πως δουλεύεις. Έτσι θα πάρεις ψήφους και από τους μεγαλύτερους (γιατί θα “δουλεύεις”), αλλά και από τους μικρότερους (γιατί θα ακούς τα τραγούδια που τους αρέσουν). Σωστός;

Ολοκλήρωσε (με επιτυχία) κάποιο challenge

Με τους 17χρονους να πηγαίνουν φέτος για πρώτη φορά στις κάλπες, οι υποψήφιοι επιβάλλεται να αλλάξουν πλάνο και να έρθουν όσο πιο κοντά γίνεται με τη νεολαία. Τι σημαίνει αυτό; Πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται όπως ένας 17χρονος και να κάνουν πράγματα τα οποία θα έκανε κι εκείνος. Τι καλύτερο από την ολοκλήρωση ενός challenge, όπως το να αναποδογυρίσουν ένα μπουκάλι; Όσο ανεβαίνει η δυσκολία του challenge που θα επιλέξει ο υποψήφιος, τόσο περισσότερους ψήφους μπορεί να πάρει κανείς. Μήπως να δοκιμάσουν και κάτι σαν το Kiki Challenge;

Βγάλε τη σωστή προεκλογική φωτογραφία

Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις δεν λένε; Αν λοιπόν η ατάκα είναι αυτή που μένει, όπως είπαμε και παραπάνω, η σωστή φωτογραφία ενός υποψηφίου μπορεί να του δώσει αυτόματα μια θέση στο τραπέζι του επόμενου δημάρχου. Όταν αγαπητέ υποψήφιε είσαι έτοιμος να βγάλεις τη φωτογραφία που θα σε συνοδεύσει στην καμπάνια σου, προσπάθησε να είσαι όσο πιο πολύ γίνεται ο εαυτός σου. Πόζαρε με κύρος, επιβλητικό βλέμμα, το οποίο να δηλώνει έτοιμο να εκπληρώσει κάθε επιθυμία των ψηφοφόρων σου και διάλεξε σοφά το background από πίσω σου. Όχι άλλες φωτογραφίες σε studio και γραφεία. Ο λαός θέλει πρωτοτυπία σε κάρτες, flyers και αφίσες, αλλιώς το πρόσωπό σου θα χρησιμοποιηθεί ως σουβέρ για τα ποτήρια στο σπίτι.

Πήγαινε σε μερικά events του δήμου σου

Το καλό pr ενός υποψήφιου δημοτικού συμβούλου επιτάσσει την εμφάνισή του σε μερικές δράσεις του Δήμου του, προκειμένου να τον γνωρίσουν από κοντά οι ψηφοφόροι. Πάρε αγκαλιά καμιά διακοσαριά κάρτες και flyers, πέρνα μια βόλτα από κάποιο event της περιοχής σου και άρχισε να τα μοιράζεις. Αν έχεις ακολουθήσει σωστά τις συμβουλές για τη φωτογραφία και την ατάκα, θα τους κερδίσεις όλους. Δε χρειάζεται να κάνεις κάτι παραπάνω.

Κάνε μια στιλιστική παρέμβαση

Αν θες να σε θυμούνται, προσπάθησε να ξεχωρίσεις. Μην είσαι άλλος ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, αλλά να είσαι αυτός που δεν βάζει ποτέ γραβάτα, αυτός που φοράει συνέχεια καπέλο, αυτός που έχει χρυσό χέρι. Το τελευταίο βέβαια το πρόλαβε ο Τζέιμι Λάνιστερ, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ..

Ο κατάλληλος τίτλος εργασίας

Για να σε ψηφίσουν πρέπει να τους πείσεις ότι έχεις πετύχει κάτι πραγματικά σπουδαίο μέχρι σήμερα. Μην αγχώνεσαι, δεν χρειάζεται όντως να έχεις σώσει τον πλανήτη από κάποια πυρηνική καταστροφή, αρκεί να το κάνεις να φαίνεται έτσι. Αν είσαι για παράδειγμα ο φούρναρης της γειτονιάς που γράψαμε και παραπάνω, αρκεί να προσθέσεις στην κάρτα σου ένα τίτλο που να πηγαίνει κάπως έτσι “Υπερασπιστής τοπικής επιχείρησης και δημιουργός σπουδαίου αγαθού”. Θα τους τρελάνεις.

Δείξε ότι νοιάζεσαι

Τέλος, αυτό που θέλει να δει ο απλός κόσμος από έναν υποψήφιο είναι μια προσπάθεια να αλλάξει την κατάσταση του δήμου του προς το καλύτερο. Ακόμη και αν όλοι πάνω κάτω γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, αυτή την περίοδο είναι το μοναδικό πράγματα που θέλουν να δουν και να ακούσουν. Μπορεί να μην νοιάζεσαι καθόλου για το περιβάλλον που καταστρέφεται, το νερό που λιγοστεύει, τους πάγους που λιώνουν και τα παιδάκια που πεινάνε στην Αφρική (και να μην έχουν και σημασία για ένα Δήμο), όμως ένα προεκλογικό σποτάκι που θα περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω, είναι άσος στο μανίκι για ψήφους.

By Mykonian Lolofisekos

Οι εκλογές του Κάφκα στην Μυκονο.

Ο κύριος Κ, λίγες μέρες αφότου βρέθηκε στο χωριό, αποφάσισε να πάει στη μοναδική ταβέρνα που υπήρχε. Ήταν Κυριακή και δυσκολεύτηκε να βρει τραπέζι. Οι περισσότεροι πελάτες ήταν υπερήλικες και μασουλούσαν τόσο αργά που ο κύριος Κ πίστεψε ότι δεν θα τελείωναν πριν τη Συντέλεια.

Λίγο πριν γυρίσει για να φύγει, νηστικός, τον πλησίασε ο σερβιτόρος. Αφού ρώτησε δυο φορές το όνομα του, σαν να μην άκουγε καλά, ζήτησε και ταυτότητα. Έγραψε τον αριθμό της στο μπλοκάκι του και τον οδήγησε σ’ ένα μικρό τραπέζι, ακριβώς μπροστά στην τουαλέτα.

Ο κύριος Κ το θεώρησε άσκοπο να διαμαρτυρηθεί για τη θέση. Άλλωστε πεινούσε πολύ για να καθυστερεί με διαμαρτυρίες. Ο σερβιτόρος τον ρώτησε τι ήθελε να φάει, και ο κύριος Κ ζήτησε το μενού. Αυτό δεν φάνηκε ν’ αρέσει στον σερβιτόρο. Έψαξε στην τσέπη της ποδιάς του κι έβγαλε ένα χαρτί, ένα απλό λευκό χαρτί, που μόνο με κατάλογο δεν έμοιαζε. Το πέταξε περισσότερο, παρά το άφησε πάνω στο τραπέζι.

Στην πρώτη σελίδα έγραφε «Κυρίως Πιάτα» και είχε μόνο δύο επιλογές. Χοιρινό με ρίγανη και χοιρινό με σκόρδο. Στην δεύτερη σελίδα έγραφε «Συνοδευτικά» και είχε γραμμένα με μικρά γράμματα λίγα ακόμα πιάτα. Η τρίτη σελίδα ήταν λευκή.

– Δεν έχετε κάτι άλλο; Εκτός από χοιρινό;
– Γιατί; Δεν σας αρέσει το χοιρινό μας;
– Δεν ξέρω, δεν το έχω δοκιμάσει. Αλλά θα προτιμούσα κάτι λαδερό.
– Το χοιρινό έχει και λάδι.
– Κάτι χωρίς κρέας.

Ο σερβιτόρος δεν απάντησε. Κοίταξε έναν άλλο πελάτη, που του έκανε νόημα για να πάει.

– Λοιπόν… Θέλετε χοιρινό με ρίγανη ή με σκόρδο;

Ο κύριος Κ κατάλαβε ότι δεν είχε νόημα να επιμείνει στο λαδερό. Έτσι ζήτησε χοιρινό με ρίγανη, αφού του φάνηκε πιο ελαφρύ για το στομάχι.

– Και για συνοδευτικό… ξεκίνησε να λέει.
– Όχι!
Ο σερβιτόρος τον έκοψε. Και του εξήγησε ότι μπορούσε να διαλέξει μόνο ένα πιάτο. Έπειτα έφυγε χωρίς να πει τίποτα άλλο.

Όσο ο κύριος Κ περίμενε, και σίγουρα δεν ήταν λίγη ώρα, είδε τις ειδήσεις που έπαιζαν στις τηλεοράσεις της ταβέρνας. Έπειτα το πρώτο ημίχρονο από κάποιον ανιαρό ποδοσφαρικό αγώνα. Και μέτρησε πόση ώρα χρειαζόταν ένας ενενηντάχρονος για να πάει ως την τουαλέτα.

Κάποια στιγμή της Κυριακής ο σερβιτόρος του έφερε το πιάτο του. Και μόνο από την όψη του κατάλαβε ότι δεν θα του άρεσε. Το «χοιρινό» έμοιαζε πιο πολύ με κουράδα, πασπαλισμένη με ρίγανη. Επειδή πεινούσε δοκίμασε και πράγματι είχε γεύση κουράδας -με ρίγανη.

Έκανε το πιάτο του στην άκρη και έψαξε για τον σερβιτόρο. Δεν τον είδε πουθενά. Σηκώθηκε αγανακτισμένος, μουρμουρίζοντας ότι σίγουρα δεν θα πλήρωνε για εκείνα τα σκατά που του σέρβιραν. Και έφυγε.

~~

Κάποια μέρα μέσα στη βδομάδα χτύπησε το κουδούνι ο ταχυδρόμος και του παρέδωσε έναν φάκελο. Μέσα είχε τον λογαριασμό απ’ την ταβέρνα. Ήταν σχεδόν ένα μηνιάτικο.

Ο κύριος Κ πήγε τρέχοντας στην ταβέρνα, αλλά τη βρήκε κλειστή. Το ίδιο και την επομένη. Ενώ χτυπούσε για να του ανοίξουν, ένας περαστικός του είπε να μην κουράζεται άδικα, αφού ανοίγουν μόνο τις Κυριακές.

Ο κύριος Κ αποφάσισε ότι θα έπαιρνε την εκδίκηση του την Κυριακή, κι άρχισε να κάνει πρόβα τα λόγια που θα έλεγε.

~~

Την Κυριακή βρέθηκε εκεί, μα πριν προλάβει να πει κάτι στο σερβιτόρο εκείνος του ζήτησε συγνώμη. Του είπε ότι είχε γίνει ένα λάθος. Φυσικά και δεν χρειαζόταν να πληρώσει κάτι, για το χοιρινό με ρίγανη, και μάλιστα μπορούσε να πάρει κάτι άλλο, με έκπτωση 50%

– Τι άλλο έχετε; ρώτησε ο κύριος Κ, ικανοποιημένος με τον εαυτό του.
– Χοιρινό με σκόρδο, απάντησε ο σερβιτόρος.
– Ας το δοκιμάσω κι αυτό, είπε ο κύριος Κ, ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο.

Το πιάτο που του έφερε δεν διέφερε σε τίποτα από το προηγούμενο, μόνο που είχε σκόρδο αντί για ρίγανη. Κατά τα άλλα ήταν τα ίδια σκατά. Ο κύριος Κ προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί, όμως ο σερβιτόρος ήταν πάλι άφαντος. Ρώτησε τους υπόλοιπους πελάτες μήπως τον είχαν δει.

– Παραγγείλατε; του είπε ένας γέρος.
– Παρήγγειλα, αλλά…
– Αφού παραγγείλατε δεν θα τον ξαναδείτε. Την επόμενη Κυριακή πάλι.

Ο κύριος Κ έφυγε μαινόμενος, βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Η οργή του δεκαπλασιάστηκε δύο μέρες μετά, όταν ο ταχυδρόμος του έφερε έναν καινούριο φάκελο. Μέσα είχε το διπλό λογαριασμό και κάτι. Δυο μηνιάτικα, για δυο πιάτα, και τις προσαυξήσεις, επειδή καθυστέρησε να πληρώσει τον πρώτο λογαριασμό.

Η ιστορία επαναλήφθηκε. Πήγε στην ταβέρνα, τη βρήκε κλειστή. Έπειτα πήγε στον χωροφύλακα. Εκείνος, σαν είδε την επιστολή με τα χρωστούμενα, του είπε ότι αν δεν πλήρωνε μέχρι το τέλος της επόμενης βδομάδας θα του γινόταν κατάσχεση.

Ο κύριος Κ, κατάλαβε ότι δεν υπήρχε τρόπος να γλιτώσει απ’ το χρέος, κι έδωσε λίγα χρήματα που είχε στην άκρη για να πληρώσει την προκαταβολή του διακανονισμού.

~~

Την επόμενη Κυριακή ξαναπήγε στην ταβέρνα. Ο σερβιτόρος τον πήγε στο τραπέζι του, εκείνο που έβλεπε την τουαλέτα.

– Τι θα πάρετε σήμερα;
– Θα ήθελα κάτι διαφορετικό, είπε ο κύριος Κ.
– Τι εννοείτε;
– Δεν θέλω χοιρινό.
– Αυτό δεν γίνεται.
– Γιατί δεν γίνεται; Είδα ότι έχετε στα συνοδευτικά και ψάρι. Σαρδέλες με ντομάτα.
– Αυτό δεν το τρώει κανείς.
– Εγώ θα το φάω.
– Είστε σίγουρος;
– Ναι, είμαι! είπε ο κύριος Κ και πολλοί πελάτες σήκωσαν το κεφάλι τους απ’ το πιάτο τους κι απ’ την τηλεόραση για να τον κοιτάξουν.

Ο κύριος Κ αισθανόταν περήφανος. Είχε ταράξει τα νερά.

Λίγο μετά ήρθε ο σερβιτόρος και του άφησε το πιάτο του. Όμως αυτό δεν διέφερε σε τίποτα απ’ τα προηγούμενα, στην όψη τουλάχιστον. Ήταν σκατά με ντομάτα.

Πριν προλάβει να φύγει ο σερβιτόρος τον άρπαξε απ’ το χέρι.

– Εγώ ζήτησα ψάρι, του είπε ο κύριος Κ.
– Ψάρι σας έφερα.
– Αυτό είναι σκατά.
– Μα δεν δοκιμάσατε.
– Δεν χρειάζεται να δοκιμάσω. Μοιάζει με σκατά, μυρίζει σαν σκατά, είναι σκατά.
– Με ντομάτα.

Ο κύριος Κ κοίταξε στα μάτια τον σερβιτόρο.

– Θα ήθελα να μιλήσω με τον μάγειρα, του είπε.
– Αυτό δεν είναι δυνατόν.
– Γιατί;
– Γιατί δεν υπάρχει μάγειρας.
– Και ποιος φτιάχνει το φαγητό;
– Κανείς. Μας το στέλνουν έτοιμο. Απέξω.
– Πού έξω;
– Δεν ξέρω. Απέξω.
– Να μιλήσω με τον διευθυντή τότε, τον μαίτρ, κάποιον.
– Δεν υπάρχει κανείς. Όλα αποφασίζονται έξω. Μόνο εγώ είμαι εδώ, που πρέπει να τα σερβίρω.

Στις τηλεοράσεις ειδήσεις κι ο παρουσιαστής μιλούσε διακεκομμένα. Ένας γέρος κατουρούσε διακεκομμένα, με ανοιχτή την πόρτα της τουαλέτας.

– Θα πάω αλλού να τρώω, είπε ο κύριος Κ.
– Δικαίωμα σας.
– Στο διπλανό χωριό θα πάω.
– Κι εκεί τα ίδια σκατά σερβίρουν. Σε άλλη γλώσσα.
– Σας ζήτησα ψάρι και μου φέρατε πάλι σκατά.
– Εγώ μόνο σερβίρω, υπάλληλος είμαι.
– Θέλω να μιλήσω με τον ιδιοκτήτη.

Ο σερβιτόρος χαμογέλασε.

– Με ακούσατε; Θέλω να μιλήσω με τον ιδιοκτήτη, του ξανάπε ο κύριος Κ.
– Αυτό δεν είναι δύσκολο, του είπε ο σερβιτόρος.
– Ωραία. Πείτε ‘του να έρθει. Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης αυτής της αηδίας που θέλετε να αποκαλείτε ταβέρνα;
– Εσείς είστε.
– Ορίστε;

Ο σερβιτόρος έδειξε με το κεφάλι τον κύριο Κ και όλους τους άλλους πελάτες.

– Εσείς είστε οι ιδιοκτήτες, του είπε ξανά.

Ο κύριος Κ χαλάρωσε τη λαβή του. Ο σερβιτόρος πήρε το χέρι του, έτριψε τον καρπό, και μετά έπλεξε τα δάκτυλα του.

– Θα θέλατε κάτι ακόμα, κύριε;
– Υπάρχει επιδόρπιο;
Ο σερβιτόρος γέλασε.

– Μάλιστα, κύριε, σκατά με μέλι.
– Είναι ντόπιο;
– Όχι, κύριε.
– Καλά. Φέρτε μου μια μερίδα.
– Μάλιστα, κύριε. Καλωσήρθατε, κύριε.

Από

 SaneJoker

"Mύκονος η νέα αποικία και Μυκονιάτες οι νέοι υπήκοοι"

Λίγο πριν αρχίσει η νέα τουριστική περίοδος νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μια προσωπική εμπειρία που έζησα στο πετσί μου το περσινό καλοκαίρι και που με εξώθησε στα όρια της αυτοδικίας. Θα περιέγραφα το συμβάν με τον τίτλο: "Mύκονος η νέα αποικία και Μυκονιάτες οι νέοι υπήκοοι". Διότι η έννοια του πολίτη έχει καταργηθεί, όπως και το κράτος δικαίου. Μαζί βέβαια με τους θεσμούς που αυτοδίκαια οφείλουν να τηρούν του νόμους και να προασπίζουν το συλλογικό συμφέρον όπως και το δικαίωμα του κάθε πολίτη στην ελευθερία έκφρασης και διαμαρτυρίας αυτές καταστρατηγούνται από τις κάθε είδους "μαφίες". Αλλά θα παραδοθούμε αμαχητi; Ήρθε η ώρα της ατομικής ευθύνης. Όποιος δεν μιλάει είναι συνένοχος και ο φόβος ο καλύτερος σύμμαχος των παρακμασμένων συμμοριών που μας περιτριγυρίζουν. Σπάστε στη σιωπή σας και αντιληφθείτε ότι είστε ΠΟΛΙΤΕΣ με λόγο και δικαιώματα. Το νησί έχει ξεπουληθεί και σε λίγο καιρό θα μας βγάλουν και από τα σπίτια μας. Μην μένετε θεατές στο παζάρι που παίζεται πίσω από την πλάτη σας.

JUST : (πολίτης και όχι υπήκοος)

H αναρχη αναπτυξη γενναει τερατα...

Αγόρασαν τόπο γυμνό τον γδάρανε, τον καθαρίσανε, του βγάλανε τα βράχια,τα αρμυρίκια, την ησυχία του, τον κομματιάσανε, επαγγελματικό κτύπημα.

Χτίσανε τον δικό τους παράδεισο, ντυμένο πρασινόλογα.

Η εκατοντάχρονη οικοδόμηση, σ ‘ εκτός σχεδίου περιοχές της Ελλάδας, χωρίς χωροταξικό, πολεοδομικό και αντιπυρικό σχεδιασμό, μεθοδεύτηκε, στηρίχθηκε και παρατείνεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος με πρόθεση να ευνοήσει την αγορά γης και ακίνητων, την τουριστική ανάπτυξη σε περιοχές εκτός σχεδίου, χωρίς σχέδιο, χωρίς περιορισμό, χωρίς έλεγχο, με τη θέσπιση κανόνων, χωρίς κανόνες με κανόνες λάστιχο, με σχέδιο ένα βραχυπρόθεσμο πύρρειο κέρδος.

Ταυτόχρονα η επέκταση της οικοδόμησης στην ύπαιθρο, επεκτείνει τις ανθρώπινες δραστηριότητες και αμέλεια, συμβάλλοντας δραστικά στο κάψιμο δασών, νέων και παλαιών οικισμών, των τουριστικών υποδομών, όσων η κυβέρνηση αδειοδοτεί όχι μόνο σε εκτός σχεδίου περιοχές αλλά και σε περιοχές Νατούρα , επιτρέποντας την πολεοδόμηση τους με τουριστικά συγκροτήματα, αγνοώντας τις προστατευτικές αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας, που αναφέρουν ότι : «οι εκτός σχεδίου περιοχές, δεν έχουν ως προορισμό, κατ’ αρχήν, την δόμηση ή την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά την γεωργική, κτηνοτροφική και δασοπονική εκμετάλλευση…»

Στην Ευρώπη, η εκτός σχεδίου δόμηση, έχει προ πολλού περιορισθεί ή απαγορευθεί σε περιοχές ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Οι τουρίστες θαυμάζουν το διατηρητέο τοπίο, τους πανέμορφους παλαιούς οικισμούς. Διανυκτερεύουν στις αναπαλαιωμένες κατοικίες, αναπτύσσεται ο αγροτουρισμός, η γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, τα προϊόντα τους εξάγονται σ’ όλον τον κόσμο. Οι δημόσιες υποδομές ενισχύονται, όπως και το εισόδημα από την αγορά της γης και τις αναπαλαιώσεις υπαρχόντων κατοικιών, αλλά όχι από την ανέγερση νέων κατοικιών.

Αντίθετα από ότι συμβαίνει στην Ελλάδα προς όφελος μιας μονομερούς τουριστικής ανάπτυξης, η οποία δεν ωφελεί, ούτε ωφελείται με την πολεοδόμηση της υπαίθρου, αντίθετα μειώνει το πράσινο και την υπεραξία των ίδιων των επενδύσεων, περιτριγυρισμένων από λόφους γεμάτους «σύνθετα» τουριστικά καταλύματα, copy – paste αρχιτεκτονικές, ν’ ασχημαίνουν τα μοναδικά τοπία της φύσης.

Η διακήρυξη για τις ευθύνες έναντι των Μελλοντικών Γενεών που υιοθετήθηκε από τη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στις 12/11/1997 αναφέρεται ότι «…οι μελλοντικές γενιές έχουν το δικαίωμα να κληρονομήσουν μια Γη στην οποία οι σημερινές γενιές θα πρέπει να ενεργούν για μια βιώσιμη ανάπτυξη διατηρώντας τις συνθήκες ζωής και την ποιότητα και ακεραιότητα του περιβάλλοντος …».

Η εκκωφαντική σιωπή, για το φυσικό περιβάλλον και την αυξανόμενη πολεοδόμηση του, είναι εντυπωσιακή, αλλά εξηγήσιμη: κανένας περιορισμός σε ψηφοφόρους και χρηματοδότες -εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων από συλλόγους και φορείς -οι περισσότεροι συμφωνούν με την εκάστοτε κυβερνητική βούληση ν ‘αποδυναμώνει «μεταβατικά» με «ρυθμίσεις» , κάθε απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας.

Στα κορεσμένα από την υπερδόμηση Ελληνικά νησιά, αρχίζουμε να γνωρίζουμε ότι έχουν ήδη λιγότερο τουρισμό.

Η καταστροφή επαγρυπνεί, δεν κρύβεται η οπτική ρύπανση, η ηχορύπανση και η φωτορύπανση που ακολουθούν κάθε σπιθαμή νησιών, νησίδων, βουνοκορφών, στα θαλάσσια «οικόπεδα», των χωρίς όρια και κλίμακα αναρίθμητων γιγαντιαίων αιολικών εγκαταστάσεων, παραγωγής αιολικής ενέργειας - πόσο «πράσινης», πόσο «αναγκαίας» - όταν προξενούν την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος;

Όταν οι πεδιάδες φωτοβολταϊκών μειώνουν την παραγωγική γεωργική γη, όταν ο φυσικός πλούτος της χώρας ξεπουλιέται χωρίς κόκκινες γραμμές, έναντι πινακίου φακής; ‘Όταν στο όνομα της κλιματικής αλλαγής, απογειώνουν τα κέρδη τους οι ρυπαίνουσες εταιρείες τώρα μεταμφιεσμένες σε «πράσινες» χωρίς να αναλαμβάνουν καμία υποχρέωση καθαίρεσης και απομάκρυνσης, μετά από τη λήξη λειτουργίας, των σιδερένιων κουφαριών που οι ίδιες εγκατέστησαν.

Αναρωτήθηκε ο τόπος, γιατί οι παράδεισοι έφυγαν; όχι, δεν αναρωτήθηκαν τα χρήματα. Έπεσε ο αέρας, έσβησαν οι φωτιές και η κριτική σκέψη, τα News , ξεπλένουν τσιμέντα, ανεμιστήρες, καμένα δένδρα και πισίνες, τα κάνανε όλα θάλασσα, επιπλέουν. Ο κίνδυνος αναζωπύρωσης των ιδίων πολιτικών παραμένει ακραίος.

Φέτος στα νησιά οι πηγές δεν έχουν νερό. Η ερημοποίηση είναι ήδη εδώ. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι δήμοι, οι αγρότες, οι κάτοικοι στα νησιά. Αλλά ποιος τολμά να το θίξει και να επιβάλει περιορισμούς, με την «μόδα», κάθε «δωμάτιο» να έχει τη δική του πισίνα; Στη Γαλλία με την πρώτη ανυδρία απαγορεύουν ήδη, το γέμισμα της πισίνας.

Συμφώνησαν ότι η ένοχη σιωπή χαλαρώνει, στην αιώρα του σεβάσμιου συμβιβασμού, συμφώνησαν ότι εκεί μέσα καρτερούσαν πεταμένοι σ' έναν σκουπιδοτενεκέ, η θλίψη, οι ωκεανοί, συμφώνησαν ότι η εξοχή, είναι ένας σκουπιδοτενεκές, η πόλη, είναι ένας σκουπιδοτενεκές, ότι η ποίηση είναι ένας σκουπιδοτενεκές, μπήκαν όλοι μέσα.

Αδιαφορούν για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στις πόλεις, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Δεν φυτεύουν, μαζικά, νέα δένδρα, κονταίνουν ό,τι τους ξεπερνά.

Είναι γνωστές οι αναρτήσεις, στο διαδίκτυο, του Cut it right, που αναδεικνύουν με σαφήνεια την εγκληματική μείωση του όγκου του πράσινου φυλλώματος των δένδρων, την απώλεια της βαθιάς σκιάς, από ιδιωτικές εταιρίες κοπής δένδρων στις οποίες οι ανά την Ελλάδα δήμοι συνεχίζουν να αναθέτουν με χρυσές συμβάσεις , ουσιαστικά τη διαχείριση του αστικού πράσινου. Με τα αντιεπιστημονικά «βαθιά κλαδέματα» ακόμα και το καλοκαίρι, η αύξηση της διαθέσιμης για καύσιμο ξυλείας, γίνεται μια επιπλέον προσοδοφόρα δραστηριότητα.

Όλα παραχωρούνται, όπως και ένα πλήθος αμμουδιών, στην πρωινή εκδοχή της νύχτας, επιτρέποντας την αλλοίωση του φυσικού τοπίου των αμμουδιών με μπαρ και άλλες κατασκευές, συχνά μεταφέροντας την σκιά των ξεριζωμένων δένδρων αποκλειστικά στις νοικιαζόμενες ομπρέλες.

Αν και οι ξαπλώστρες και οι ομπρέλες μετακινούνται εύκολα και το τοπίο επανέρχεται, η νοοτροπία κάνω ότι θέλω, έχω τις άκρες μου… έχω τους μπράβους μου… δεν είναι ένα δευτερεύον θέμα. Ούτε η καθιέρωση περιττών αλλά προσοδοφόρων «ανέσεων» όπως η «προστασία» μας από την επαφή με κάθε αληθινό στοιχείο, την άμμο, τη φύση, το τοπίο και τη σκέψη. Η «απελευθέρωση» από δυο μόνο παραλίες, ενός αριθμού ξαπλώστρες, ενός νησιού από έναν εισαγγελέα, έστω προεκλογική, ελλιπής και εφήμερη είναι θετική, οι υπόλοιπες ;

Ένας φίλος, εκπαιδευτικός σε Γυμνάσιο της Μυκόνου, όταν πρότεινε στο δημοτικό συμβούλιο, να αδειοδοτήσουνε μία και μόνο επιπλέον ξαπλώστρα σε μια και μόνο παραλία, τ’ έσοδα της οποίας να πήγαιναν σ΄ ένα σχολείο, όλοι τον κοίταξαν σαν εξωγήινο. Τι λες τώρα ! Στο σχολείο; Αντίθετα, υποθέτω, δεν θα είχαν αντίρρηση το καλοκαίρι να ενοικιάζονται, για λίγα ευρώ, τα σχολεία, ιδιαιτέρα όσα είναι κοντά στη θάλασσα, από τον δήμο για ντίσκο και συναφή σε επιχειρηματίες.

Οι ευθύνες όσων υποστηρίζουν τη μονομερή «ανάπτυξη» των επενδυτών της βιομηχανίας του τουρισμού, την ψευδεπίγραφη «πράσινη» ενέργεια και όχι τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής με την δημιουργία υγιούς εδάφους, την αποκατάσταση της ισορροπίας των οικοσυστημάτων, την αύξηση της βιοποικιλότητας έναντι της βιομηχανικής μονοκαλλιέργειας, τη μείωση και όχι την ανάπτυξη του αστικού πράσινου, των διευθuνόντων συμβούλων της αλήθειας, όχι της αλήθειας, είναι τεράστιες.

Ο ουρανός χρειάζεται υπάρχει, το νερό υπάρχει, χρειάζεται ο αληθινός ουρανός; η αληθινή φύση χρειάζεται τον αληθινό τουρίστα, χρειάζεται να ψάξουμε; να γίνουμε εξερευνητές της αξίας

Δεν κρύβεται ο ρυθμός, η αξία του ήλιου, σβήνει η φωτιά, ξημερώνει, αποκοιμήθηκα.

Δίπλα μου κάθε βράδυ, έκανε την ίδια κίνηση, η σκέψη μου από τραβιέται, στην άκρη του κρεβατιού, χωρίς ήχο, βρυχάται.

Manolis Baboussis

Στην Μυκονο δυστυχώς ειμαστε ό,τι ψηφίζουμε...

ΕΙΤΕ το θέλουμε είτε όχι, όσο κι αν επιχειρούμε να πετάξουμε από πάνω μας τη «ρετσινιά», τελικά δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση.

ΕΙΜΑΣΤΕ ό,τι ψηφίζουμε και όποιους ψηφίζουμε.

Η ΨΗΦΟΣ μας από τη στιγμή που καθορίζεται από συναισθηματικές επιλογές, οι οποίες μεταλλάσσονται σε ιδεολογίες, εκφράζει κάθε φορά ό,τι θεωρούμε ότι μας αφορά.

ΕΙΜΑΣΤΕ δυστυχώς ό,τι ψηφίζουμε κι ας διαμαρτυρόμαστε εκ των υστέρων για τις επιλογές μας και εκ του ασφαλούς βεβαίως.

ΚΑΚΩΣ δυσφορούμε βέβαια όταν έχουμε απομακρυνθεί από την κάλπη αλλά φαίνεται πως δεν μα κακοφαίνεται και τόσο.

ΟΣΟ γι’ αυτούς που συνειδητά ψηφίζουν όποιους και ό,τι ψηφίζουν, να μην έχουν την αίσθηση και μένουν τελικά με την εντύπωση ότι ψήφισαν τους καλύτερους.

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ κάθε φορά είναι οι «άλλοι», που όμως δεν ψηφίστηκαν αφού δεν είχαν τις απαραίτητες προδιαγραφές των ψηφοφόρων.

ΕΙΜΑΣΤΕ τελικά ό,τι ψηφίζουμε κι αυτό άλλωστε εκμεταλλεύονται και οι εκάστοτε εκλεγμένοι για να εκμαυλίσουν τους ψηφοφόρους τους και ενίοτε να τους κανακεύουν κιόλας.

ΚΙ ΑΦΟΥ είμαστε ό,τι ψηφίζουμε κατά το γνωστό «εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω», ό,τι μας μοιάζει ψηφίζουμε.

ΚΙ ΟΣΟ χειρότερο είναι αυτό που μας μοιάζει, τόσο ευκολότερα το επιλέγουμε.

ΑΥΤΟΙ είμαστε φίλτατοι και όλα αυτά περιβάλλοντάς τα με τα ράκη της δημοκρατίας, τα κάνουμε σημαντικό, ακόμα κι όταν είναι ασήμαντα.

ΕΤΣΙ φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, αλλά μυαλό δεν βάλαμε.

ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ βέβαια υπάρχουν ακόμα και ευτυχώς.

ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ όμως που δύσκολα τους επιλέγουμε για πρώτους ρόλους, ίσως γιατί δεν βλέπουμε σε αυτούς την εικόνα μας.

ΕΙΜΑΣΤΕ δυστυχώς ό,τι ψηφίζουμε, αλλά ποτέ δεν μαθαίνουμε από τις επιλογές μας, ακόμα κι όταν τις θεωρούμε εκ των υστέρων λανθασμένες και άστοχες.

ΥΓ Ολα του φταίνε του Μυκονιατη και η κλάψα του πάει σύννεφο. Κορόμηλο πέφτει το δάκρυ και η γκρίνια δεν έχει τελειωμό. Μπροστά του ακόμα και βασίλισσα του «μελό» Μάρθα Κλαψα θυμίζει ηθοποιό γ’ διαλογής. 

Δυστηχως ομως είμαστε ότι τρώμε ό,τι ψηφίζουμε και όποιους ψηφίζουμε...

 By Θ.Π

Μυκονος το νησί των κλόουν...

Από Αύγουστο χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι ας αρχίσουν λοιπον τα βιολιά τις "blogosferas" να παίζουν τραγούδια Μυκονιάτικα !!!Έχουμε να πούμε πολλά τραγούδια εμπρός λοιπόν ας αρχίσουν οι χοροί !!!

Στην κοινωνία αυτή

που θεωρείτε μαγκιά η κατ΄εξακολούθηση δημόσια εξύβριση ...

που ο τραμπουκισμός επαινείτε αντί να καταδικάζετε,

που οι πολιτικοί αντίπαλοι αντί να ομιλούν φωναχτά και με όλη τους την δύναμη γι” αυτό το γεγονός σιωπούν, χαμογελώντας χαιρέκακα για το πάθημα του αντιπάλου τους…

Στην κοινωνία αυτήπου κάποιοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να βγάλουν τα εσώψυχα τους και το κόμπλεξ τους σε κάθε έναν μη αρεστό η σε κάθε έναν που δεν τους κάνει ή δεν έκανε τα χατίρια,

που η ενημέρωση του πολίτη φιλτράρεται κατά το δοκούν και παρουσιάζετε όπως βολεύει,

που τον πολιτισμό τον αντικαταστήσαμε με παραμάγαζα «πολιτιστικής» κονόμας,

που το μέτριο βαφτίζετε άριστο γιατί «φέρνει» κέρδος και το άριστο εξοστρακίζετε στο πυρ το εξώτερο ως μίασμα ως απαράδεκτο και μη αποδεκτό,

Στην κοινωνία αυτήπου μια αυθόρμητη κίνηση πολιτών για το περιβάλλον θεωρείτε πολιτική κίνηση με «άλλους» σκοπούς,

που την ανάπτυξη κάποιοι την παρουσιάζουν ως ξεπούλημα και 

την προστασία του περιβάλλοντος ως τροχοπέδη για την ανάπτυξη,

που οι ομορφίες του τόπου τελικώς θα παραμείνουν ορατές για λίγους και σκαφάτους..

Στην κοινωνία αυτήπου ο ένας έχει κάτι κακό να πει για τον άλλο πίσω από την πλάτη του

που η αντίθετη άποψη είναι «αιτία πολέμου» και όχι διαλόγου

που το να μιλάς και να λες την δική σου άποψή απο την δική σου οπτική γωνία θεωρείτε αμάρτημα που «τιμωρείτε»

που τον πρώτο λόγο σε όλα τον έχουν πάντα οι αυτοδιοριζόμενοι ειδικοί,

που το δικαίωμα δια να ομιλούν κάποιοι θεωρούν οτι το έχουν μόνο οι εκλεγμένοι!

Στην κοινωνία αυτή

που ασήμαντοι θεωρούν τον εαυτό τους σημαντικό γιατί τους ανατέθηκε κάποιο πόστο

που άσχετοι μιλούν σαν σχετικοί και οι σχετικοί δεν ασχολούνται

που ο καθένας κατέχει την μοναδική αλήθεια και λύση για το πρόβλημα ενω όλοι οι άλλοι δεν ξέρουν,

που όλοι διατυμπανίζουμε ότι είμαστε Δημοκράτες, μόνο που η Δημοκρατία την οποία επικαλούμαστε δεν περιέχει δικαιώματα για τους άλλους παρά μόνο γι εμάς,

Στην κοινωνία αυτή

όπου φτάσαμε στο σημείο οι «κουδουνίστρες» να βρίζουν τις «κοντές¨ 

ε! λοιπόν σε αυτήν την κοινωνία σε λίγες μέρες θα υποδεχθούμε ένα τσούρμο απο νέα παιδιά ,που τελειώνοντας τις σπουδές του και παίρνοντας τα πτυχία τους αποφάσισαν να έρθουν στον τόπο μας, στον τόπο τους, στον τόπο που γεννήθηκαν.

Ας φορέσουμε όλοι τις μάσκες μας, αυτές του κλόουν   που έχουμε κρυμμένες στα ντουλάπια μας και ας κατέβουμε στο λιμάνι για να τα υποδεχθούμε...

Ας φορέσουμε το χαμόγελο του κλόουν και ας σταθούμε δίπλα δίπλα και ας μισούμε ο ένας τον άλλο…

Τα παιδιά δεν πρέπει να καταλάβουν τίποτε.

Έτσι να κάνουμε. Να μην πάρουν χαμπάρι τα παιδιά την κατάντια μας. Την κατάντια της κοινωνίας αυτής στην οποία τα υποδεχόμαστε.

Γιατί αν μάθουν ένα είναι σίγουρο.

Το νησί θα παραμείνει νησί των γερόντων, το νησί των γερόντων κλόουν...

Κυριοι τα χειρότερα είναι προφανώς μπροστά μας...

by Ftelianos

Μυκονιάτικη Γη… ποτισμένη με 500ευρα !!!

H αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου επικεφαλής στην Αρχή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, έχει εκπλαγεί από τα ευρήματα και την επινοητικότητα των πολιτών που διαθέτουν χρήματα εκτός τραπεζικού συστήματος.

Σχεδόν καθημερινά σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες  καταφθάνουν στο γραφείο της από την Τράπεζα της Ελλάδας πακέτα παλαιωμένων ποντικοφαγωμένων  ή νοτισμένων ή ψιλοκαταστρεμμένων από την υγρασία  του Νησιού χαρτονομισμάτων. Κατά τα φαινόμενα οι κάτοχοί τους τα κρύβουν στο χώμα χωρίς να τα συσκευάζουν σωστά και με το καιρό ανακαλύπτονται ότι καταστρέφονται. Τότε καταφεύγουν μεσω των τοπικών Τραπεζών  στην Τράπεζα της Ελλάδας για να τα αντικαταστήσουν με καινούργια. . Η κυρία αντεισαγγελέας έχει πλέον την πεποίθηση ότι οι Μυκονιάτες στην περίοδο της μεγάλης κρίσης έκρυβαν το χρήμα σε γλάστρες, σε κήπους και κάτω από… τη λεμονια.
Και επειδή μιλάμε για πακέτα τούβλα χαρτονομισμάτων των 100 ή 200 ή ακόμα και 500 ευρώ, μόλις η αντεισαγγελέας λάβει τις αναφορές από την Τράπεζα της Ελλάδας, θα ερευνήσει στις φορολογικές δηλώσεις. Και αναλόγως  εάν τα συγκεκριμένα ποσά ανταποκρίνονται με τα δηλωθέντα εισοδήματα στις φορολογικές δηλώσεις. Και αναλόγως θα πράξει...

Tips Zoo :Παραδοσιακή κρυψώνα χρημάτων ,παίρνουμε μια βουτινα την γεμίζουμε 500 ευρα,βάζουμε γλίνα από πάνω, λαρδί και μετά χοντρό αλάτι. Το ίδιο μπορεί να κάνετε χρησιμοποιώντας κοπανιστή ,η γεμίζοντας λουκάνικα με 500 εύρα. Έτσι σε κόντρα των καιρών να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας.Δεν τα βρίσκει ούτε σκύλος ,ανιχνευτής χρημάτων scanner,και τα λοιπά !!!

Editor tip 2 :Φιλε Γιάννη η διχείριση μαύρου χρήματος είναι δύσκολη πρέπει να είσαι και λίγο έξυπνος η νέα γενιά τα επενδύει σε διαμάντια χρυσό που πιάνουν λίγο χώρο "θιριδουλες" εξωτερικού real estate εκτος ελλάδας σε εταιριούλες με έδρα τας Μπαχάμας ...

Posted by :Ανθουλα  Τροβολια

Προφητικά αποσπάσματα για την Μύκονο...

 Αποσπάσματα    

Είμαστε άραγε «ξένοι σε έναν τόπο που αλλάζει»;

9 Ιουνίου 2016

Ένα ακόμη καλοκαίρι που χυδαίοι εμπόροι βιάζουν τα νησάκια του Αιγαίου, καταπατούν δημόσιο χώρο, *σηκώνουν φαραωνικά έργα, χτίσματα πάνω στην άμμο με δούλους με στρινγκ. Δεν μιλάς: το κάθε νησί μεταμορφώνεται σε παρένθεση πόλης. Όταν μιλάς: "δεν θέλεις την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, την επιχειρηματικότητα". Οι ψυχές των τόπων, η σοφία που συνυπήρχαν άνθρωποι και πέτρες, χώμα και νερό υποχωρεί στον κάθε ναυαγό με χαιμαλιά, στο κάθε προγούλι, στον κάθε φορέα marketing και κέρδους εις βάρος μιας συνέχειας που διακόπτεται από μπαλαντέζες, φοίνικες, ξαπλώστρες και ντίλερ αισθημάτων.

Dimitris N. Maniatis

June 1 /2018 

Κάτι για Μύκονο: η κριτική στο φαραωνικό μοντέλο που οικοδομείται για το νησί, ταυτίζεται έντεχνα και καθοδηγημένα με την γκρίνια ή την οπισθοδρόμηση. Σε μικρή κλίμακα το νησί μεταρρυθμίζεται σε κόντρα όλων των βαρέων παρελθοντικών δυνάμεων. Μόνο που όταν η αλλαγή συντελεστεί ολοκληρωτικά- αφού γεωγραφικά και χωροταξικά κάποτε το νησί δεν επαρκεί για άλλη αλλαγή- δεν θα υπάρχει πια η Μύκονος. Οι ντόπιοι πια δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Το νησί χάθηκε με δική τους ευθύνη. Είναι μεγάλο, είναι το πιο τουριστικό, είναι το καλύτερο σε όλα, αλλά είναι πια μια πόλη.  

Dimitris N. Maniatis

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Editor Ιουλιος 2018 :Kαι ο Επίλογος αγαπητοί Πατριώτες είναι,Θα δίνατε τη σκηνή του Ηρωδείου για παραστάσεις κίτς και καμήλες; Γιατί δίνεται η σκηνή του οικισμού της Μυκόνου, του Κορμπυζιέ και της Δήλου; Οικισμός αναγνωρισμένος από τους καλλίτερους, αν όχι ο καλλίτερος, για την λαϊκή του αρχιτεκτονική στη Μεσόγειο.

...Εκτιμώ ότι δεν είναι θέμα «ελευθερίας» της επιχειρηματικότητας, αλλά αισθητικής και προνοητικότητας για την μελλοντική ευημέρια του νησιού. Για τους σκεπτόμενους, συνετούς Μυκονιάτες με ΟΡΑΜΑ και επιχειρηματίες ντόπιους και Ελλαδίτες, που νοιάζονται για την «Εικόνα» της Μυκόνου και την καινοτόμα εξέλιξη της στο διηνεκές. Γι’ αυτούς που προβλέποντας το μέλλον θέλουν να αποφύγουν το τραγικο τέλος των ηρώων του «Φάουστ» και του «Ντοριαν Γκρει» πουλόντας την ψυχή τους στο διαβολο για εφήμερα «πλουτη».

Οι επιχειρηματίες «της αρπαχτής» και «κυνηγοί κεφαλών», είναι κυνικοί και ευέλικτοι. Αφού «στύψουν το λεμόνι» θα εξαφανιστούν έγκαιρα για άλλα «σαφάρι», αφήνοντας πίσω τους, σε όλους εμάς, τα φλούδια.

Γιατί όπου πατεί το πόδι της ετούτη η φυλή , τα προσαρμόζει όλα στα μέτρα και στα γούστα της, αδιαφορώντας για τους ιθαγενείς, που κατοικούσανε πρότερα τον τόπο, και τις συνήθειές τους.

Η υπεροψία, η κουτοπονηριά και η αισχροκέρδεια που επικρατούν στο πιο διάσημο νησί της χώρας θα γυρίσουν μπούμερανγκ στους επιχειρηματίεςκαι  κατ επεκταση σε εμάς τους ντόπιους τα επόμενα καλοκαίρια.

Και μπορεί η Μύκονος  ακόμα να «ξαπλώνει» στις πολυτελείς σεζλόνγκ όπως ένα δίμετρο ζάμπλουτο σούπερ μόντελ, αλλά προσοχή μη καταντήσει τις επόμενες σεζόν όπως οι κακομποτοξαρισμένες γριές τσατσάδες που παρακαλάνε τους πελάτες στην πόρτα.

ps: διαβάστε και το προφητικό άρθρο του 2018 .......

Μύκονος το Ελ Ντοραντο του Eυρωπαϊκου νοτου Edition 2020.

https://mykonoszoo.blogspot.com/2018/06/2018-edition.html

Μήτσος ο Εκδοροσφαγέας

Άμστερνταμ: «Μπλόκο» στα κρουαζιερόπλοια για να μειώσει ρύπανση και τουρίστες - «Θυμίζουν ακρίδες»

Οι αρχές του Άμστερνταμ απαγορεύουν τα κρουαζιερόπλοια για να περιορίσουν τη ρύπανση και να μειώσουν τους επισκέπτες σε μία πόλη που υποδέχεται πάνω από 20 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Το τοπικό συμβούλιο του Άμστερνταμ απαγόρευσε τα κρουαζιερόπλοια από το κέντρο της πόλης καθώς η ολλανδική πρωτεύουσα προσπαθεί να περιορίσει τον αριθμό των επισκεπτών και να περιορίσει τη ρύπανση. Οι πολιτικοί είπαν ότι 

τα πλοία-μεγαθήρια δεν συνάδουν με τις βιώσιμες φιλοδοξίες της πόλης.

Αυτό σημαίνει ότι ο κεντρικός τερματικός σταθμός για κρουαζιερόπλοια στην προκυμαία της πόλης, κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό θα κλείσει. Είναι το τελευταίο μέτρο για την πάταξη του μαζικού τουρισμού στην πόλη.

Τα κρουαζιερόπλοια έχουν γίνει σύμβολο του προβλήματος, καθώς περισσότερα από 100 ελλιμενίζονται στην πρωτεύουσα κάθε χρόνο. Οι τοπικές αρχές προσπαθούν να καθαρίσουν την πόλη, απαγορεύοντας το κάπνισμα κάνναβης στους δρόμους της περιοχής με τα κόκκινα φανάρια.Τον Μάρτιο η πόλη ξεκίνησε μια διαδικτυακή εκστρατεία καλώντας τους νεαρούς Βρετανούς που σκέφτονται να κάνουν τα μπάτσελορ πάρτι τους στο Άμστερνταμ να μείνουν μακριά. Το Άμστερνταμ έχει γίνει θύμα της δικής του δημοτικότητας, προσελκύοντας 20 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως -πολλοί εκ των οποίων έλκονται από τη φήμη της «πόλης των πάρτι».

«Τα κρουαζιερόπλοια στο κέντρο της πόλης δεν ταιριάζουν με το στόχο του Άμστερνταμ να μειώσει τον αριθμό των τουριστών», είπε η Ιλάνα Ρούντερκερκ του φιλελεύθερου κόμματος D66, που διευθύνει την πόλη μαζί με το Εργατικό Κόμμα και τους περιβαλλοντολόγους.

Πρόσφατα συνέκρινε τους τουρίστες κρουαζιέρας με ένα είδος «μάστιγας ακρίδων» που κατεβαίνουν ταυτόχρονα στην πόλη. Ο δήμαρχος Femke Halsema παραπονέθηκε πέρυσι ότι οι τουρίστες της κρουαζιέρας αφήνονται ελεύθεροι για μερικές ώρες, τρώνε σε διεθνείς αλυσίδες και δεν έχουν χρόνο να επισκεφτούν ένα μουσείο, καταστρέφοντας την πόλη, αλλά κάνοντας λίγα για αυτή.

Ο άλλος βασικός λόγος για την κατάργηση των κρουαζιερόπλοιων είναι η μείωση των επιπέδων ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο Άμστερνταμ. Μια μελέτη του 2021 σε ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο διαπίστωσε ότι είχε παραγάγει τα ίδια επίπεδα οξειδίων του αζώτου (NOx) σε μια μέρα με 30.000 φορτηγά.

Άλλες θέσεις ελλιμενισμού μακριά από το κέντρο της πόλης εξετάζονται εδώ και αρκετό καιρό, αλλά δεν έχει ληφθεί ακόμη καμία απόφαση. Σε μια ξεχωριστή εξέλιξη, το Άμστερνταμ ανακοίνωσε σχέδια για την ενίσχυση της νυχτερινής κουλτούρας για τους νέους. Η πόλη έχει περιγράψει τον στόχο της να βρει τοποθεσίες νυχτερινών κέντρων, όπως παρωχημένες σήραγγες και γκαράζ για να αναπτύξει το ταλέντο των «δημιουργικών νέων που θέλουν να οργανώσουν κάτι τη νύχτα».