Δεν έχει σπουδαίο νόημα να κάνουμε μνημόσυνα τώρα, αλλά είναι γεγονός που δεν είναι δυνατόν να περάσει ασχολίαστο, ότι στη διάρκεια της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης, η αφέλεια της ελληνικής πλευράς απέναντι στα αρπακτικά του νεοφιλελεύθερου ευρω-ιερατείου, ήταν εντυπωσιακή!
Δυστυχώς, όλοι όσοι εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, όλον αυτόν τον καιρό, καθόλου δεν αντιδρούσαν στη στρατηγική της διαπραγμάτευσης, θυμήθηκαν να το κάνουν την ύστατη και δυσκολότερη στιγμή: την ώρα που ο Πρωθυπουργός, με το πιστόλι των κλειστών τραπεζών στον κρόταφο, αναγκάστηκε να υπογράψει την επονείδιστη συνθηκολόγηση.
Μικροί, φτηνοί και κατώτεροι των περιστάσεων εκπρόσωποι, αρνήθηκαν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες για τη συμμετοχή τους ή την ανοχή τους σε αυτήν φαρσοκωμωδία της δημιουργικής ασάφειας που εκτυλισσόταν επί ένα ολόκληρο πεντάμηνο, μπροστά στις οθόνες της τηλεδημοκρατίας μας.
Αν όλοι αυτοί είχαν πράξει το κοινοβουλευτικό καθήκον τους, τότε που το υπουργείο Οικονομικών στράγγιζε τα υπολείμματα των αποθεματικών για να εξυπηρετεί ένα ανούσιο πρόγραμμα που όχι μόνο είχε καταγγελθεί προεκλογικά, αλλά που επιπλέον το άλλο μέρος δεν το εκτελούσε κατά το μέρος των δικών του υποχρεώσεων, τότε ίσως τα πράγματα να ήταν σήμερα διαφορετικά.
Η πολιτική αφέλεια των «αναμάρτητων» είναι δυστυχώς και συστηματική και διαπιστωμένη. Τώρα όμως, γίνεται και εθνικά επικίνδυνη, επειδή οι αντικειμενικές συνθήκες είναι δραματικές.
Μέσα στον θλιβερό πανικό τους, της πρακτικά ανύπαρκτης εναλλακτικής λύσης, της επιστροφής, δηλαδή, στο εθνικό νόμισμα -επειδή καθόλου και ουδέποτε προετοιμάστηκε αυτή η εναλλακτική- μέχρι και γιακατάληψη του νομισματοκοπείου τους ακούσαμε να ψελλίζουν, χωρίς να μπορούμε να πιστέψουμε στ’ αυτιά μας. Τόση φαιδρότητα! Αν οι εραστές της επαναστατικής γυμναστικής είχαν τουλάχιστον το σθένος, ας τολμούσαν, επαναστατικώ δικαίω, να προτείνουν την εισαγγελική παρέμβαση για το άνοιγμα και την απογραφή του περιεχομένου των τραπεζικών θυρίδων. Ας είχαν απαιτήσει την διασταύρωση του περιεχομένου των τραπεζικών θυρίδων με το πόθεν έσχες των λωποδυτών που έχουν συγκεντρώσει εκεί μέσα τον αμύθητο και παράνομα αποθησαυρισμένο πλούτο τους. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα. Έως το τέλος!
Δυστυχώς, ετούτες τις ώρες, ούτε εκλογές δεν μπορούμε να κάνουμε, γιατί θα γίνουν με λίστα! Εμείς θα ψηφίσουμε ξανά τον Αλέξη για πρωθυπουργό και στα βουλευτικά έδρανα θα στρογγυλοκαθίσουν πάλι αυτοί οι «αναμάρτητοι» που σήμερα δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους αρνούμενοι, κατ' ελάχιστο, να παραιτηθούν.
Αλλά είπαμε να μην κάνουμε μνημόσυνο.
Τώρα, ως κοινωνία έχουμε μπροστά μας μια καθαρή ήττα να διαχειριστούμε και το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, θα ήταν να μεταλλαχθεί η κυβέρνηση σε ένα υβρίδιο παπαδημοκρατίας, προκειμένου να διατηρήσει υπέρ της τις ψήφους της αντιπολίτευσης, πάνω στις οποίες στηρίχτηκε για να επιβιώσει. Σε μιαν τέτοια περίπτωση, θα έχει χαριστεί μόνη της, η κυβέρνηση, βορά στις ύαινες του νεοφιλελευθερισμού και μάλιστα χωρίς να έχει ρωτήσει εμάς τους πολίτες που τη στηρίξαμε στις 25 του Γενάρη και που στην απουσία εναλλακτικής λύσης, εξακολουθούμε να τη στηρίζουμε.
Η εθνική ήττα είναι οδυνηρή και οι ευθύνες που εντίμως ανέλαβε ο Πρωθυπουργός πελώριες, διότι συνομολόγησε σ’ ένα πρόγραμμα «διάσωσης» που δεν το αντέχει ούτε η οικονομία μας ούτε η κοινωνία μας. Δική του είναι η ευθύνη που φτάσαμε έως εδώ, δική του είναι και η υποχρέωση να βρει τα πολιτικά, τα κοινωνικά και τα οικονομικά ισοδύναμα, προκειμένου να ανακουφιστεί ή καθημαγμένη κοινωνία μας, όπου ευημερούν οι λίγοι και υποφέρουν οι πολλοί.
Όλοι όσοι αγαπάμε τον τόπο μας, ελπίζουμε ότι ο ερχόμενος Αύγουστος θα είναι ένας καυτός μήνας για την παρασιτική ολιγαρχία και τον εσμό των μαυραγοριτών ακολούθων που κατάντησαν την κοινωνία μας εδώ που την κατάντησαν.
Σε αντίθετη περίπτωση, ραντεβού τον Σεπτέμβριο, στα οδοφράγματα του κοινωνικού χάους.
Η σύνθεση είναι από την OKTANA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου