«έξω πούστη απ’ τη παράγκα»…

ουρλιάζαμε σαν σκυλιά όταν κάποιοι χαρακτήριζαν την «ευρωπαϊκή ένωση» συνδικάτο του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας…
και ουρλιάζαμε σαν σκυλιά γιατί είχαμε κάποιο όφελος…
από τα ε.σ.π.α. μέχρι τα διπλογραμμένα γίδια και γελάδες των επιδοτήσεων…
ουρλιάζαμε σαν σκυλιά γιατί πετάξαμε τη κάπα του ραγιά (νομίζαμε) και γίναμε «ευρωπαίοι πολίτες» με ψώνια στη γωνία Piccadilly με Oxford Street και στη Via Montenapoleone για να σκάνε οι φιλενάδες…
ουρλιάζαμε σαν σκυλιά γιατί θέλαμε να πίνουμε τον καφέ βολτάροντας στα Παρίσια και στις Ζυρίχες κι ας μύριζε ακόμα η μασχάλη μας ξινόγαλο β’ ποιότητος…
μ’ αυτά και μ’ αυτά γίναμε «ευρωπαίοι» γιατί ανακαλύψαμε μετά από δυο ντουζίνες αιώνες πως ανήκουμε γεωγραφικά στην «ευρώπη»…
και ξεχάσαμε πως η «ευρώπη» ανήκει σε μας…
και βγάλαμε από μέσα μας το δουλικό και το προσφέραμε με αντάλλαγμα μια ευρωπαϊκή ταυτότητα στα «μεγάλα αφεντικά» της κείθε πλευράς του Ατλαντικού που γούσταρε – από πάντα – το Deutsches Reich ότι νούμερο και αν «φόραγε»…
και μαζεύτηκαν εδώ οι τσόγλανοι της «ευρώπης» φέροντες ελληνικά ονόματα και μας είπαν νέτα-σκέτα πως «ανήκουμε στη δύση» και σκάσε και κολύμπα μάγκα μου...
και φτάσαμε να χρωστάμε αυτά που μας χρεωστάνε…
φτάσαμε να έχουμε ψηφοφόρους λοβοτομημένα τομάρια που ψάχνουν μια θέση στον κρατικό μηχανισμό αντί πινακίου φακής…
φτάσαμε να καταντήσουμε τη Πατρίδα παγκόσμια αποθήκη ψυχών…
φτάσαμε να ψάχνουμε χώρο να τον λέμε Πατρίδα…
φτάσαμε στο σημείο να μας βρίζουν οι «ευρωπαίοι» και μείς να νοιώθουμε και μαλάκες και δαρμένοι και να μην υπάρχει ούτε ένας καριόλης από αυτούς που τα λοβοτομημένα ψήφισαν να πει στους δολοφόνους αρωματισμένους γύφτους της «ευρώπης»… «έξω πούστη απ’ τη παράγκα»…
ούτε ένας να πει: «κλείνουμε τα σύνορα εμείς σκατοκουφάλες και δε περνάει ούτε μύγα»…
αλλά θα μας πει κάποιος … αυτά ρε παιδιά τα κάνουν οι Πατριώτες … όχι οι προδότες!

Χάρης Καφετζόπουλος