1. Ανήκω σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ότι στο ύψος του 180% του ΑΕΠ που διαμορφώνεται σήμερα, δεν μπορεί να πληρωθεί. Ότι τα δάνεια ύψους 245 δισ που δόθηκαν για τη σωτηρία δήθεν της χώρας, στην πραγματικότητα δόθηκαν για τη διάσωση των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών, στη λογική “σβήσω τη φωτιά που καίει το γείτονα για να σώσω το σπίτι μου - στέλνω στο γείτονα το λογαριασμό της διάσωσης των σπιτιών μας”. Τα τελευταία δυόμιση χρόνια υποστήριξα ότι το χρέος ούτε να μειωθεί πρόκειται, ούτε να ρυθμιστεί υπήρχε περιπτωση κατά τη θητεία της προηγουμένης κυβέρνησης. Ο λόγος απλός: Η ελληνική χρεοκοπία δεν είναι το αποτέλεσμα αλλά η αιτία της μη λειτουργίας των θεσμών τα τελευταία πενήντα τουλάχιστον χρόνια. Η Ελλάδα είναι κράτος αποτυχημένο (failed state) που, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μόνο με την Ουκρανία μπορεί να συγκριθεί. Η φρικτή δυσωδία της σήψης που αναδύουν οι ημιθανείς, από την κραιπάλη της άσωτης διαχείρισης, θεσμοί, έγινε στα χρόνια της χρεοκοπίας αφόρητη. Αντί οι θεσμικοί πυλώνες της λειτουργίας του κράτους να στυλώσουν τα πόδια και, αρνούμενοι να αποδεχθούν τις παθογένειες του παρελθόντος, να σηκώσουν το βαρύ φορτίο της ανοικοδόμησης της λεηλατημένης Ελλάδας, παραδόθηκαν στα αμαρτωλά πάθη του παρελθόντος. Για την ελληνική χρεοκοπία δεν φταίνε οι ξένοι. Η ελληνική χρεοκοπία είναι αποτέλεσμα της λεηλασίας της χώρας από έναν στενό κύκλο προσώπων της μεταπολίτευσης. Η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι πρώτα ηθική και μετά οικονομική.
2. Έχουμε βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας μας ώστε να δικαιούμαστε κούρεμα του χρέους? Μήπως ζητάμε κούρεμα για να επιστρέψουμε στις παλαιοκομματικές πρακτικές που διέλυσαν τους θεσμούς και κατήντησαν την Ελλάδα ένα παρασιτικό - αποτυχημένο κράτος? Για να πείσεις τον δανειστή να σου κουρέψει το χρέος, πρέπει να τον πείσεις ότι το υπόλοιπο που θα μείνει, κάπου – κάπως - κάποτε θα του το πληρώσεις… Όμως στην κατάσταση που βρίσκονται οι θεσμοί και η παραγωγική βάση της οικονομίας, και να μηδενιστεί σήμερα το χρέος, σε πέντε χρόνια πάλι κούρεμα θα ζητάμε… Η χώρα δεν παράγει τίποτα εκτός από ελλείμματα! Υπό τις συνθήκες αυτές, οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης για αύξηση μισθών και συντάξεων, προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, αποκατάσταση επικουρικών, επαναφορά δώρων Χριστουγέννων κλπ, δημιουργούν εύλογες απορίες: Με τι λεφτά? Ή καλύτερα, με ποιανού τα λεφτά? Με τα λεφτά της λεηλατημένης ιδιωτικής οικονομίας? Forget it Yanis! Για όσο το κράτος είναι αποτυχημένο, η πολιτική ανυπακοή στην παρασιτική χρηματοδότησή του είναι ανθρώπινο δικαίωμα που η επόμενη αναθεωρητική βουλή οφείλει να κατοχυρώσει (και) συνταγματικά.
3. Αναφορικά με τον ηθικό κίνδυνο μιας διάσκεψης ανάλογης με εκείνη του Λονδίνου το 1953 για το γερμανικό χρέος, την οποια, αν δεν κάνω λάθος, οι σκληρές δυνάμεις της Αριστεράς είχαν απορρίψει, α) η Γερμανία ήταν ισοπεδωμένη από άκρη σ’ άκρη, β) αντιμετώπιζε ανθρωπιστική κρίση από ένα κύμα 15 εκατομμυρίων πολιτικών και οικονομικών προσφύγων από το ανατολικό τμήμα της χώρας, γ) το μεταπολεμικό γερμανικό παραγωγικό μοντέλο ήταν βιώσιμο και μπόρεσε να πείσει για την ανοικοδόμηση της χώρας και την αποπληρωμή των οφειλόμενων δανείων που δεν διαγράφηκαν. Για τα εγκλήματα δε του ναζισμού η Γερμανία τιμωρήθηκε – και τιμωρήθηκε σκληρά. Αντίθετα, η Ελλάδα λεηλατήθηκε από έναν στενό κύκλο προσώπων της μεταπολίτευσης που σύμφωνα με το Der Spiegel διατηρεί στην Ελβετία καταθέσεις – μαμούθ ύψους 600 δισεκ ευρώ (200 δισ. σύμφωνα με το γαλλικό ARTE). Από τις χρηματιστηριακές μόνο πράξεις της περιόδου 1995-1999 κλάπηκαν σύμφωνα με τον πρώην εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Μαγκούφη “33 τρισ δραχμές εκ των οποίων τα 22 τρισ, σημερινής αξίας 65 δισ Ευρώ που έφυγαν στο εξωτερικό”, στη λίστα Λαγκάρντ περιλαμβάνονται γνωστά ονόματα από την οικονομική και πολίτικη “ελίτ”, η «λίστα Νικολούδη» εμφανίζει τους έλληνες δημάρχους ως πρωταθλητές του μαύρου χρήματος, 300 έλληνες έχουν εν μέσω κρίσης τοποθετήσει ένα δισ. ευρώ στην κτηματαγορά του Λονδίνου, ενώ 1.500 μεγαλύτεροι οφειλέτες του Δημοσίου οφείλουν το απίστευτο ποσό των 15 δισ. Ευρώ σε βεβαιωμένες οφειλές στο δημόσιο και αλλά τόσα στα ασφαλιστικά ταμεία. Μήπως την προοπτική ελάφρυνσης του χρέους θα ήταν ηθικότερο να την δούμε πρώτα από μέσα? Τέλος, την ανάσα κόβει -σε σύγκριση με τα άλλα δυτικά κράτη- το γράφημα που δείχνει τα υπερβολικά “κοινωνικά” προγράμματα δαπανών σε πλήρη αναντιστοιχία με τα φορολογικά έσοδα του ελληνικού κράτους, που αποδεικνύει το όργιο της λεηλασίας των δημοσιονομικών που προηγήθηκε της χρεοκοπίας [1].
4. Όπως έχω ξαναπεί, οι δανειστές δεν πρόκειται να δεχτούν μείωση του χρέους, αν δεν πειστούν ότι οι έλληνες έχουμε όραμα. Αν δεν πειστούν ότι οι παλαιοκομματικές πρακτικές αποτελούν παρελθόν. Αν δεν πειστούν ότι κάτι νέο γεννιέται στην Ελλάδα. Ότι οι έλληνες έχουμε το δικό μας όραμα. Όραμα για το οποίο δεν ζητάμε, αλλά απαιτούμε το σεβασμό των εταίρων και δανειστών μας. Μπορούμε? Φέρνοντας ένα παράδειγμα, το όραμα για την Νέα Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ψηφιακό: καθολική ψηφιοποίηση του κράτους, της κοινωνίας και της οικονομίας! Με αίτημα προς τους δανειστές, σε αντάλλαγμα για την υλοποίηση της πρώτης στην Ιστορία καθολικά ψηφιοποιημένης οικονομίας, την πίστωση χρόνου, με ρολ όβερ του χρέους, αναστολή μέρους ή του συνόλου των τόκων και ρήτρα ανάπτυξης της ψηφιακής οικονομίας μας. Ο καπιταλισμός απέτυχε. Ο καπιταλισμός ευθύνεται για τα δεινά των λαών. Οι παραδοσιακές δυτικές δημοκρατίες απέτυχαν. Αυτό που οι δυτικές δημοκρατίες κατάφεραν ήταν δυστυχία, άνιση κατανομή του πλούτου, τερατώδη χρέη που απειλούν να φέρουν παγκόσμιο όλεθρο, αδικία, πόνο και φτώχεια στους απλούς ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα. Το αποτέλεσμα είναι ο κρατικοκεντρικός νεοφιλελεύθερος κινεζικός κομμουνισμός, να αποδίδει καλύτερα από τις παραδοσιακές δυτικές δημοκρατίες! Για αυτό να ζητήσουν οι αγγλομαθείς μαρξιστές του ΣΥΡΙΖΑ τη συνδρομή της Silicon Valley, στην υλοποίηση της πρώτης ψηφιακής - κομμουνιστικής δυτικής κοινωνίας.
5. H κυβέρνηση Τσίπρα είναι περισσότερο απ΄ ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε θέση να καταπολεμήσει την διαφθορά, να δημιουργήσει μια αποτελεσματικότερη, φιλικότερη προς τους πολίτες και διαφανή δημόσια διοίκηση όπως επίσης να πετύχει οι πλουσιότεροι να πληρώνουν περισσότερους φόρους. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση θα δημιουργήσει μεγαλύτερα δημοσιονομικά περιθώρια. Τις τελευταίες δεκαετίες το ελληνικό κράτος ήταν λεία δύο κομμάτων, μια ειδική περίπτωση χώρας του την εκμεταλλευόταν οι πολιτικές και οικονομικές της ελίτ. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μια χώρα με μια κανονική διαρθρωτική κρίση αλλά για μια χώρα που σε μεγάλο βαθμό δεν είχε καν τα στοιχεία αυτού που στην Ευρώπη θα ονομάζαμε «κράτος». Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα «χαράτσια» που προστέθηκαν στο λογαριασμό της ΔΕΗ επειδή δεν υπάρχει κτηματολόγιο… Πριν πεις “respect”, να σε προλάβω ότι τα λόγια ανήκουν Sigmar Gabriel αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας! [2] Που διαφωνούμε με τους γερμανούς?
Το χάσμα δεν είναι όσο μεγάλο φαίνεται. Μπορεί να γεφυρωθεί. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να μακροημερεύσει… Αρκεί ένα όραμα που θα πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι δεν γυρνάμε πίσω στα χρόνια της ασωτίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου