Έκλεινε όπου να’ ναι, δυο χρόνια άνεργος. Από τον έκτο μήνα της ανεργίας του, μετά από πολλά τηλεφωνήματα σε παλιούς γνωστούς, συνεντεύξεις με κυνηγούς κεφαλών και πολλά άλλα που δεν ήθελε ούτε να τα θυμάται ούτε να τα σκέφτεται, είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα ήταν πολύ σκούρα.
Η γκρίνια στο σπίτι, άρχισε από τις πρώτες εβδομάδες. Η Έλλη είχε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια να τον ξεπροβοδίζει μέχρι την πόρτα το πρωί και μετά να κάνει τα δικά της, μέχρι το βράδυ που εκείνος γύριζε κουρασμένος από τη δουλειά. Συνήθιζαν να ανοίγουν ένα μπουκάλι κρασί και να συζητούν πάνω από το φαγητό της ημέρας περί ανέμων και υδάτων. Ύστερα έβλεπαν την ταινία που είχε πάντα διαλεγμλενη από νωρίτερα η Έλλη. Καμιά φορά τον έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ, διαλυμένο από τον κάματο της ημέρας. Άλλες φορές παράταγαν την ταινία στη μέση κι έκαναν έρωτα στο πάτωμα. Κάπως έτσι περνούσε η γλυκιά ρουτίνα τους με μικρές εκδρομές μέχρι τη θάλασσα ή περιπάτους στο παρακείμενο δάσος μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Προκοπίου, τα σαββατοκύριακα.
Μετά που έχασε τη δουλειά του στην γερμανική αντιπροσωπεία που δούλευε -οι Γερμανοί τα μάζέψανε και φύγανε κι αυτοί με την οικονομική κρίση που μάστιζε τους πάντες και τα πάντα και τους κυνηγούσε όλους- ο Μένης βρέθηκε να είναι μέσα στα πόδια της Έλλης όλη μέρα, με τις εφημερίδες του απλωμένες πάνω στο φαρδύ τραπέζι της κουζίνας, ανοιγμένες στις σελίδες των αγγελιών∙ μαρκαρισμένες εδώ κι εκεί οι ελπίδες της ημέρας. Ελπίδες που συνεχώς λιγόστευαν,: Read More Here
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου