Με τόσα χρόνια Μύκονο, άντε να βρεις την Ιθάκη!!!

Έως και 40 μέτρα ουρά είχαν σχηματίσει οι επιβάτες των πλοίων που κατέφτασαν στη Μύκονο προκειμένου να επιβιβαστούν σε ένα ταξί και να πάνε στον illustration προορισμό τους.

Προς Θεού. Δεν έχουμε τίποτα με το πανέμορφο νησί του Πελεκάνου- με τις φήμες βέβαια να λένε πως και αυτός κάποια στιγμή βιάστηκε από μεθυσμένο τουρίστα- αλλά με τη νεοελληνική νοοτροπία που κουβαλάμε εδώ και πολλές δεκαετίες και δεν λέει να αλλάξει.

Η Μύκονος συμβολίζει όλο αυτό το νεόπλουτο πάρτυ με τις κακοφορεμένες νοοτροπίες και τα μεθυστικά κοκτέιλ ηθικής, πνευματικής και κοινωνικής κατάπτωσης. Αυτές οι εικόνες βγαλμένες από τα πολύχρωμα πλαστικά δισέλιδα του Nitro και του οπορτουνιστικά χυδαίου “you only live once” που δεν σκέφτεται, δεν συλλογίζεται, δεν πράττει.

Μια ονείρωξη ενός παρακμιακού life style που πάσχιζε για χρόνια να μείνει στα covers των Status της εποχής. Μια φούσκα η οποία από τις αρχές του 1990 πλάσθηκε με κύριο συστατικό της έναν παραισθησιογόνο ιό. Τον ιό της ουτοπικής ευημερίας ,του γρήγορου πλουτισμού ,του κοινωνικού προφίλ, της λάμψης, και της «τόλμης και γοητείας». Στοιχεία που από μόνα τους αλλά ακόμη πιο καταστροφικά σε συνεργασία κατέβαλαν με εξαιρετική ευκολία τον ταλαιπωρημένο και αποχαυνωμένο εγκέφαλο του Έλληνα της εποχής που έψαχνε καθημερινά την κότα με τα χρυσά αυγά.

Η κοινωνική καταξίωση περνούσε μέσα από την ατελείωτη μπάρα που ξεκινούσε στο Κολωνάκι, περνούσε από την παραλιακή και έφτανε στο αποκορύφωμά της στη Μύκονοοοοοοςςςςςς. Με καθημερινά διαπιστευτήρια στα σούσι και στις ακριβές vodkes, με διαβατήριο τα Gucci και τα Armani και με απαραίτητο όχημα για τη διαδρομή τα Cayenne.

Και σε αυτό το δρόμο μπήκαν όλοι. Όσοι μπορούσαν και άντεχαν και όσοι έκαναν τα πάντα για γίνουν «μέλος της λέσχης».

Και το χειρότερο όλων, ήταν πως προφανώς, δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μέρος αυτής της φούσκας. Για την ακρίβεια, δεν ήταν καν οι περισσότεροι. Η δυναμική της εθιστικότητάς όμως ήταν τέτοια που οδήγησε πολλούς να ονειρεύονται να γίνουν μέρος αυτής της φούσκας. Και έκαναν οτιδήποτε προς αυτό το σκοπό.

Στην «πρώτη φορά Αριστερά» δεν άλλαξαν οι νοοτροπίες. Ίσα ίσα που μέρος αυτής της νοοτροπίας οδήγησε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: «Έλα μωρέ τι θα αλλάξει, δε φοβόμαστε τίποτα, η Μύκονος είναι δίπλα».

Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά.

Μόνο που άντε τώρα να βρεις την Ιθάκη σου, μετά από τόσα χρόνια Μύκονο.

Vanzetti