Υγεία, κάβλα και επανάσταση !!!

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Καταρχάς να σου ευχηθώ και “γω Καλή Χρονιά με όλα τα παρελκόμενα.
Δεν κατάλαβα πάντως γιατί μου ευχήθηκες καλή επανάσταση, εκτός από υγεία και … κάβλα· μα καλά, που ζεις πιτσιρίκο;
Η επανάσταση έγινε το καλοκαίρι!

Και τι επανάσταση -μικρή σημασία έχει που δεν έγινε από εμάς για εμάς.

Και όσον αφορά τα δικαιώματα, τις συντάξεις, τα σπίτια -και για ό,τι άλλο έρχονται-, έχω να πω μόνο το εξής: μαζί μας θα τα πάρουμε;

Αχ, τι γκρινιάρηδες που είμαστε, ενώ σε λίγο θα πάρουμε μια γεύση από τον κομμουνισμό, δηλαδή να ζεις χωρίς χρήματα.

Βέβαια, ο Μαρξ, ο Λένιν και τα άλλα παιδιά, περιέγραφαν να ζεις χωρίς λεφτά σε μια κομμουνιστική κοινωνία, όπου τα πάντα θα παράγονται από εμάς για εμάς, χωρίς το ατομικό κέρδος που πάει να σαπίσει κάθε μόριο του σώματος μας, οπότε απλά εμείς θα ζήσουμε χωρίς λεφτά σε μια καπιταλιστική κοινωνία, που ισοδυναμεί με αυτοκτονία, αλλά δεν βαριέσαι, λούμπεν σε όλα, λούμπεν και σε αυτό, πρωτάθλημα και κύπελλο στον Ολυμπιακό.

Αλλά το ωραίο είναι ότι ο νεοέλληνας έκανε τα πάντα για να προστατεύσει τον μικροαστισμό του και θα καταφέρει ο μπαγάσας να του συμβούν όλα όσα υποτίθεται ότι θα του συνέβαιναν, αν διάλεγε τον άλλον δρόμο.

Δεν ξέρω αν βλέπετε την ειρωνεία σ” αυτό, αν και ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν το είχε πει εξαιρετικά: «Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια.»

Οπότε, κουκου, το νέο ασφαλιστικό θα είναι υπέροχο και δροσιστικό.

Δεν μιλάω για το προσχέδιο του Κατρούγκαλου που δημοσιεύτηκε σήμερα, αλλά για το τελικό κείμενο μετά τις σκληρές «διαπραγματεύσεις» με τους δανειστές.

Τέλος πάντων, δεν θέλω να πω τίποτα σχετικά με αυτά που γράφει, οπότε πάσο και πανηγυρίστε περισσότερο απ” όλους όσοι ψηφίσατε ΣΥΡΙΖΑ για να μην μειωθούν οι συντάξεις.

Εγώ ούτε σύνταξη παίρνω ούτε προβλέπω να πάρω στο μακρινό -προς το παρόν- μέλλον, οπότε έχω αρκετά χρόνια αδιαφορίας μπροστά μου.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, όλα από μένα ή τον διπλανό τα περιμένετε;

Οι άμεσα θιγόμενοι δεν έχουν τις ευθύνες τους;

Και τι μπορείς να κάνεις όταν, έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία, ακόμα τρέμει το κοκαλάκι μας μην χρεοκοπήσουμε!

Ούτε θέλω να σχολιάσω ιδιαίτερα το γεγονός ότι έβαλαν χιλιάδες ιδιοκτήτες να τρέχουν στις τράπεζες με δεκάδες δικαιολογητικά, για να προλάβουν να υπαχθούν σε νόμους που κάλλιστα καταργούνται εν μια νυκτί.

Στην τελική, πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια ρε αδερφέ και εκεί κολλημένοι στις ίδιες ρημαδοσυζητήσεις και στις ίδιες φοβίες.

Και αν το 2010 ή έστω το 2012, είχαμε κάποιες ευκαιρίες, τώρα πλέον είναι αργά και ο λόγος είναι πολύ απλός: κάθε μέρα που περνάει είναι ένα καρφί ακόμα.

“Εχουμε μπει βαθιά στην έρημο, εξαντλημένοι, χωρίς νερό.

Δηλαδή δεν αντιδράσαμε το 2010 ή το 2012 που είχαμε δυνάμεις και «όπλα» -άτακτη χρεοκοπία κτλ- και θα το κάνουμε τώρα;

Ξέρετε τι θα ήταν το 2012 μια άτακτη χρεοκοπία;

Μια τόση δα Ισλανδιούλα, που δεν επηρεάζει ιδιαίτερα το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα ή τις αγορές, παραλίγο να στείλει με εγκεφαλικό τους τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες, πόσο μάλλον η Ελλάδα αν ακολουθούσε τον ίδιο δρόμο.

Δεν το έκανε, end of story, ζωή σε μας.

Μια άτακτη χρεοκοπία θα έπαιρνε αμπάριζα πρωτίστως τα υψηλά στρώματα και ίσως ακόμα και την ίδια την υπάρχουσα κοινωνική δομή, ενώ θα κατέρρεε σε μια νύχτα κυριολεκτικά η διαπλοκή και το τοκογλυφικό στερέωμα που έχει πέσει με τα μούτρα στο …ελληνικό μέλι.

Εξάλλου, όλους αυτούς τους γραφειοκράτες και τους ολιγάρχες, δεν τους νοιάζει αν τρως από τα σκουπίδια ή αν κοιμάσαι σε παγκάκι και δεν τους ένοιαζε και ποτέ, για τα κέρδη τους ενδιαφέρονται και για τίποτε άλλο.

Μέσα σε 6 χρόνια φυγαδεύτηκαν πάνω από 60 δισ. από τις τράπεζες, χώρια πόσα απέδρασαν με άλλους τρόπους, ενώ τα όρνεα κάνουν κύκλους πάνω απ” ότι έχει απομείνει (δημόσιος πλούτος, επερχόμενοι πλειστηριασμοί, ασφαλιστικά ταμεία κτλ).

Επίσης, κερδίζουν πολύ περισσότερα από την καταστροφή της χώρας.

Αν δεν ίσχυε αυτό, τότε δεν θα υπήρχε ο Τρίτος Κόσμος.

Το μόνο που λείπει για να δέσει το γλυκό, είναι η καθολική αποδοχή των ιθαγενών ότι ζουν σε μια ισοπεδωμένη χώρα που δεν παράγει τίποτα, αλλά και ούτε μπορεί, και ότι σε μια τέτοια χώρα δεν μπορεί κανένας να έχει απαιτήσεις, οπότε πρέπει να κάνει τον ζητιάνο και να φιλάει κατουρημένες ποδιές.

Κοινώς, περιμένουν την εθελούσια έξοδο των νεοελλήνων από τα σπίτια, τις συντάξεις και τα δικαιώματα τους· μάλιστα, το έχουν σχεδόν καταφέρει.

Στο μεταξύ, έχουν αλλάξει τα πάντα γύρω μας, αλλά οι πολίτες συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε και να ζούμε με τον ίδιο καθυστερημένο τρόπο.

Στο πριγκηπάτο των λούμπεν, συνεχίζουν να κυριαρχούν ο Παντελίδης, η Μενεγάκη, η Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ και τα προποτζίδικα.

Α, και ο Χίος, σταθερή αξία η βλακεία στη χώρα που γέννησε τη φιλοσοφία.

Ρε μπας και έκαναν κάποιο λάθος οι ιστορικοί;

Είμαστε 100% σίγουροι ότι είμαστε απόγονοι του Αριστοτέλη και του Σωκράτη, γιατί εμένα προσωπικά κάτι δεν μου κολλάει;

Πραγματικά δεν με φοβίζει τίποτε περισσότερο, από τους κατοίκους αυτής της χώρας, ειδικότερα αυτοί που κακαρίζουν.

Και τα λέω αυτά, έχοντας πάει έξω και έχοντας δει και εκεί τις ανάλογες… κότες.

Πάντως, για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, η Ελλάδα δεν πεθαίνει, πέθανε.

Απλά δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι τόσα χρόνια βουτηγμένοι στα σίριαλ, τα σκυλάδικα και τα ευρώ ή -ακόμα χειρότερα- το είχαμε πάρει χαμπάρι αλλά δεν μας καιγόταν καρφί.

Εξάλλου το ξέρεις αυτό που έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις, εκτός από σένα το έχει γράψει νομίζω και ο Ηλίας στο παρελθόν, ότι «όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει.»

Οπότε λογικά ξέρεις και αυτό, από το ίδιο βιβλίο/ηχητικό απόσπασμα: «Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;

Αναμφισβήτητα, αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.»

Αλλά και αυτό: «Από την ώρα που ο Frankenstein γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, o κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του.

Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ’ το μυαλό της κότας. Απ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ’ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ’ ένα ζώο δυνατό πού βρυχάται.»

Κότες περιωπής που συνπασπίζονται -ωραίο λογοπαίγνιο χαχα- και κυνηγάνε όποιον δεν τους μοιάζει, όπως πολύ σωστά μου είπες στο προηγούμενο κείμενο.

Το ξέρω πως δεν έχουν λογική αλληλουχία οι σκέψεις, αφού είναι εντελώς αφηρημένες, αν και έχουν ξεκαθαρίσει πάρα πολλά μετά το καλοκαίρι.

Είμαι στη φάση που δεν μπορώ να καταπιώ άλλα ψέμματα από κανέναν και που τα λέω για προσωπική κατανάλωση, όχι πως πριν τα κατάπινα, απλά τρως καπάκι τώρα και την καμμένη γη.

Πάντως, δεν τα έβαψα ποτέ μαύρα και δεν θα το κάνω τώρα, τη ζαχαρένια μου δεν τη χαλάω με τίποτα και όλα αυτά τα γράφω για να μην τρελαθώ.

Σαν τη φωλιά του κούκου, όπου η παραμονή στο ψυχιατρικό ίδρυμα σε τρελαίνει περισσότερο από τους ίδιους τους ψυχασθενείς.

Επίσης δεν έχω σκοπό να γίνω χάπατο και να βαφτίζω το κρέας, ψάρι.

“Ασε που είναι κρίμα να περιμένεις από την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας να πάει από τον Μαρτάκη στον Μπετόβεν ή από τον Παΐσιο στον Βάρναλη.

Είναι σαν να περιμένεις από μια κότα να πετάξει.

Να με συμπαθάτε, αλλά οι επαναστάσεις δεν γίνονται κατά παραγγελία, ούτε τις κάνουν οι λούμπεν εξαθλιωμένοι ή οι κότες.
Στις 18 Αυγούστου έγραψα, με αφορμή το ξεπούλημα των 14 αεροδρομίων στη Fraport -που ολοκληρώθηκε μέσα στις γιορτές με νομοσχέδιο όταν τσακίζαμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες- πως «ευτυχώς όλα συνηγορούν πως συνειδητά ή μη, η ελληνική κοινωνία θα τα κάνει όλα πουτάνα.»

Αυτό είναι το εύκολο της υπόθεσης: με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, θα τα κάνουμε όλα πουτάνα.

Το στοίχημα πάντα είναι το μετά, και εκεί είναι που η ελληνική κοινωνία θα μετρηθεί για μια τελευταία φορά.

Αν ούτε τότε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, τότε δεν θα σταθεί ποτέ.

Αν και ομολογώ πως δεν περίμενα τέτοια αυτοκτονία από την ελληνική κοινωνία, οπότε αυτό το μετά δεν φαίνεται και πολύ ελπιδοφόρο.

“Ασε που δεν έρχεται από μόνο του, οπότε αυτή η ηλίθια αναμονή να φέρει ο πελαργός μια επανάσταση, μην και κουνήσουμε εμείς το δαχτυλάκι μας, είναι πέρα ως πέρα καταδικαστική.

Αλαλούμ και κότες που χτενίζονται.

Δεν πηδιόμαστε λέω εγώ…

Υγεία, κάβλα και επανάσταση, κομπανιέρο και να δεκαπλασιαστούμε εμείς που γράφουμε γιατί έχω πιαστεί να πληκτρολογώ. Χαχα!

Και καλή τύχη στον Ηλία για το νέο κεφάλαιο της ζωής του (σύντροφε, κράτα μας θέση εκεί στις Άλπεις, ποτέ δεν ξέρεις).

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, είναι σημαντικό στη ζωή να ξέρεις πως έκανες ό,τι μπορούσες και κάνεις ό,τι μπορείς. Βέβαια, υπάρχει και ένα όριο. Αν μια κοινωνία δεν θέλει να αλλάξει και προτιμάει να καταστραφεί, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να την σταματήσει. Δεν γράφω άλλα γιατί έχω το πρώτο ραντεβού με τον γιατρό για το 2016. Εύχομαι ξανά υγεία, κάβλα και επανάσταση. Αν και όλα -εκτός Ελλάδας- δείχνουν πόλεμο. Άντε, να πέσουμε ηρωικά τουλάχιστον. Χαχαχαχαχαχαχα! Να είσαι καλά. Καλή χρονιά!

pitsirikos.net